________________
૨૦
कुमारपालचरिते
अन्नत्तो अन्नहि एसि तह वि अन्नत्थ अन्नदो जासि । एक्कसि न खुत्थिरो सित्ति पिओ की वि उवालद्धो ॥ ८५ एक्कसिअं चिअ भणिओ एकइआ गया य गामिलिं । अप्पुल्ल-पियं वच्चेत्ति भच्छिओ को वि अन्नाए ।। ८६ ।।
सहन्ते । ताः प्रियाणां गर्वापनोदं कुर्वन्तीत्यर्थः । इति भणित्वा क्यापि हनुमल्लाङ्गूलवत् प्रलम्बा द्राघीयसी या यष्टिश्वतादिलता तया दयितो हतस्ताडितः ।।
विणइलो | जो हाल । सिरिमन्तो । हालूए । बाहुल । गव्विर । माणइत्ता । “आल्विल्लो”[१५९] इत्यादिना मतोः स्थाने आलुइत्यादयो नव आदेशा यथायोगम् । केचिद् मादेशमपि इच्छन्ति । हणुमा ॥
८५. अन्यतः सपत्नीतः अन्यत्र अपरसपत्न्याम् एषि गच्छसि । तत्रापि एवमपि सति अन्यतः अपरसपत्नीतः अन्यत्र प्रतिपक्षनायिकायां यासि । एकत्र एकस्यां दयितायां नैव स्थिरोसि । इति अनया रीत्या कयापि प्रिय उपालब्धः ॥
अन्नत्तो अन्नदो । "त्तो दो तसो वा ” [१६०] ॥ अन्नहिं । तह । अन्नत्थ । " त्रपो हिहत्थाः " [१६१] ॥
८६. एकदैव भणितस्त्वम् एकदा अनेकदा च ग्राम्याम् आत्मीयाम् आत्मनो वा प्रियां व्रज । एकवाक्येनैव त्वदप्रतस्तावद् एतद् उक्तम् यद् उत त्वं यथेच्छं स्ववल्लभाम् अभिसर । न मम त्वया किमपि प्रयोजनम् इत्यर्थः । इति इत्थम् अन्यया कोपि भत्सितः ॥
एक्कसि एक्कसिअं एकइआ । क " [१६२] इत्यादिना एकाद् दाप्रत्ययस्त्र सिसिअं इआ । पक्षे गया ||
गामिलिं । अप्पुल्ल । “ डिलडुलो भवे " [ १६६ ] इति डितौ इल्लोलौ ।।
