________________
योगिराज श्रीमद् आनन्दघनजी एवं उनका काव्य-३४८
%3D
भेद-अभेद सुगत मीमांसक, जिनवर दुय कर भारी रे । लोकालोक अलंबन भजिये, गुरुगम थी अवधारी रे।...
षड्० ॥ ३ ॥ लोकायतिक कूख जिनवर नी, अंस विचार जो कीजै रे। . तत्त्व विचार सुधारस धारा, गुरुगम विण केम पीजै रे।
षड्० ॥ ४ ॥ जैन जिणेसर वर उत्तम अंग, अंतरंग बहिरंगे रे। अक्षर न्यास धरी आराधक, पाराधे गुरु-संगे रे।।
षड्० ॥ ५॥ जिनवर मां सघला दरसण छे, दरसण जिनवर भजना रे। सागर मां सघली तटनी छे, तटनी, सागर भजना रे।
... षड्० ।। ६ ॥ जिन सरूप थइ जिन पाराधे, ते सहि जिनवर होवे रे । भंगी इलिका ने चटकावे, ते भृगी जग जोवे रे ।
. . , षड्० ॥ ७ ॥ चूरणि भाष्य सूत्र नियुक्ति, वृत्ति परम्पर अनुभव रे । समय पुरुष नां अंग कह्यां ए, जे छेदे ते दुर भव रे ।
. षड्० ।। ८ ।। मुद्रा बीज धारणा अक्षर, न्यास अरथ विनियोगे रे । जे ध्यावे ते नवि वंचीजे, क्रिया अवंचक भोगे रे ।
षड्० ।। ६ ।। श्रुत अनुसार विचारी बोलू, सुगुरु तथा विधि न मिले रे । .. किरिया करि नवि साधी सकिये, ए विखवाद चित्त सबल्ले रे ।
षड्० ॥१०॥