________________
( १५७ )
-
क्षेः क्षी चाध्याय ।४।२।७४। ध्यणोऽर्थो भाव-कर्मणो ततोऽन्यस्मिन्नर्थे क्तयोस्तः क्षेः परस्य नः स्यात् तद्योग क्षेः क्षोश्च । क्षीणः क्षीणवान् मैत्रः । अध्यार्थ इति किम् ? क्षितमस्य ॥७४॥
क्षयति स्म 'गत्यर्था० ।५।१।११ सूत्रात् क्तः, एवं क्षितवान् । क्षयणं क्षितम् भावे क्तः ॥७४॥
-
वाकोशदं न्य ।४।२।७५॥ आक्रोशे दैन्ये च गम्ये क्षेः परस्याध्यार्थे क्तयोस्तो न वा स्यात् । तद्योगे क्षीश्च । क्षीणायुः, क्षितायुर्जाल्मः । क्षीणकः क्षितक- ... स्तपस्वी ॥७॥ आक्रोश्च दैन्यं चेति कृते "विरोधिना० ।४।१।३०। विरोधानामेव इति समाहाराप्राप्तौ सूत्रत्वात्समाहारः । क्षीणकः, क्षितक:-'अनुकम्पाता क्तनीत्योः ।७।३।३४ सूत्रात् कप् ॥७५।।
ऋह्रीघाधात्रोन्दनुदविन्तेर्वा ।४।२।७६।
एभ्यः परस्य क्तयोस्तो न् वा स्यात् । ऋणम्, ऋतम्। ह्रीणः,हीतः, हीणवान, ह्रीतवान् । घ्राणःघ्रातः । ध्राण, ध्रातः । त्राणः, त्रातः । समुन्नः, समुत्तः । नुन्न, नुत्तः । विन्नः वित्तः ॥७६॥
...."विन्तेर्वा--तेप्रत्ययान्तमाख्यातपदमनु क्रियते-'इकि-स्तिव ।५।३।१३८ इति श्तिवप्रत्ययान्तरस्य तु न विनत्तीति रूपं भवति । सूत्रे श्यनिर्देशात् विदिप विचारणे इत्यस्य विकल्पेन क्ततकारस्य नकारः । विदिच सत्तायाम् इति दिवादेः, विद्लुती लाभे इति तुदादेस्तु नित्यं नकारः । ऋह्रीभ्याम
