________________
[५३६] हेमशब्दानुशासनस्य मत्वर्थे स्यात् । वृन्दारका, वृन्दवान् ॥ ११ ॥
शङ्गात् । ७।२।१२।। मत्वर्थे आरकः स्यात् । शृङ्गारकः, शृङ्गवान् ॥१२॥ . फल-बात् चेनः । ७।२। १३ ।
आभ्यां शृङ्गाच मत्वर्थे इनः स्यात् । फलिनः, फल. . ' वान् , बर्हिणः, शुङ्गिणः ॥ १३ ॥
मलाद् ईमसश्च । ७ । २ । १४ । मलात मत्वर्थे ईमस इनश्च स्यात् । मलीमसः,मलिना, मलवान् ॥ १४ ॥
मस्त पर्वणस्तः । ७।२ । १५ । । आभ्यां मत्वर्थे तः स्यात् । मरुत्तः मरुत्त्वान्, पर्वतः, पर्ववान् ॥१५॥
वलि-वटि-तण्डेभः ।७।२।१६। एभ्यो मत्वर्थे भः स्यात्। वलिमा, बटिमा, तुण्डिमा, वलिवान् ॥ १६ ॥
ऊर्णाऽहं-शुभभो युस । ७।२।१७। एभ्यो मत्वेऽर्थे युः स्यात् । ऊर्णायुः, अहंयुः, शुभंयुः॥ केशंभ्यां युस-ति-यसू-तु-त-व-मम् ।७।२।१८
आभ्यां मत्वर्थे एते स्युः। कंयुः, शंयुः, कंतिः, शंतिः, कंया, शंयः, कंतुः, शंतुः, कंतः, शंतः, कंवर, शंका, कंभः, शंभः ॥ १८॥
१ सिद्धान्तकौमुद्यां वकारस्थाने बहारो लिखितः । विकल्पतः परसवर्णो भवति । तेन कंतिः, कन्तिरित्यादि स्यात् । स्वान्तस्य च कंयुः कय्युः कंत्रः, कम्य इत्यनुस्वारस्थाने क्रपयो नो भातः "ता मुमौ..." इति सूत्रात् ।
