________________
[३३४] हैमशब्दानुशासनस्य __ आभ्यां कर्मभ्यां पराद् दृशेः खश त्यात् । असूर्यम्पइयः उग्रम्पश्यः ॥ १२६ ॥
इरम्मदः । ५। १ । १२७ । इरापूर्वाद् मदेः खश् स्यात् । इरम्मदः ॥ १२७॥ नग्न-पलित-प्रियाऽन्ध-स्थूल-सुभगाऽऽढय-तदन्ताऽव्यर्थेऽन्वे वः खिष्णु खुकत्रौ। ५। १ । १२८॥ नमादिभ्या केवलेभ्यस्तदन्तेभ्यश्चाऽच्च्यन्तेभ्यः व्यर्थ वृत्तिभ्यः पराद् भुकखिष्णुखुको स्याताम्।नग्नम्भविष्णुः, नग्नम्भावुकः, पलितम्भविष्णुः, पलितम्भावुकः, प्रियम्भविष्णुः, प्रियम्भावुकः, अन्धम्भविष्णुः, अन्धम्भावुका, स्थूलम्भविष्णुः, स्थूलम्भावुकः, सुभगम्भविष्णुः, सुभगम्भावुकः, आत्यम्भविष्णुः, आव्यम्भावुकः तदन्तः, सुनग्नम्भविष्णुः, सुनग्नम्भावुक इत्यादि । अच्वेरिति किम् ? आढ्यो भविता ।। १२८ ॥
कृगः खनट् करणे । ५। १ । १२९ । नमादिभ्योऽच्च्यन्तेभ्यः व्यर्थवृत्तिभ्यः परात् कृगः करणे खनट् स्यात् । नग्नकरणं द्यूतम्, पलितङ्करणम्, प्रियकरणम्, अन्धङ्करणम् स्थूलङ्करणम्, सुभगङ्करणम्,आत्यङ्करणम्, सुनग्नङ्करणम् । व्यर्थ इति किम् ? नग्नं करोति चूतेन ॥ १२९॥ भावे चाऽऽशिताद् भुवः स्वः। ५। १ । १३० ।
आशितात् पराद्भुवो भावकरणयोः स्वः स्यात् । माशिसम्मका ते, आशितम्भव ओदनः ॥ १३०॥ . नाम्नो गमः खड्-डौ च, विहायसस्तु
विहः । ५।। १ । १३१ । .
