________________
[३१२] हेमशब्दानुशासनस्य परयोन अन्तः स्यात् । दुष्प्रलम्भम् , प्रलम्भः, मालम्भि, प्रलम्भं प्रलम्भम् । उपसर्गादिति किम् ? लाभः ॥१०७॥
... सु-दुर्व्यः । ४ । ४ । १०८ ।
आभ्यां समस्तव्यस्ताभ्यां उपसर्गात् पराभ्यां परस्य स्वरात् फरः खल्घजोर्नोऽन्तः स्यात्। अतिसुलम्भम् , अतिदुर्लम्भम् , अतिसुलम्भः, अतिदुर्लम्भः, अतिसुदु. लम्भम् , अतिसुदुर्लम्भः । उपसर्गादित्येव ? सुलभम् ॥ १०८ ॥
नशो धुटि । ४ । ४ । १०९।। नशेः स्वरात् परो धुडादौ प्रत्यये न अन्तः स्यात् । नंष्टा । धुटीति किम् ? नशिता ॥ १०९ ॥ .
मस्जेः सः।४।४।११०। मस्जेः स्वरात् परस्य सस्य धुडादौ प्रत्यये न अन्तः स्यात् । मक्ता ॥ ११ ॥
अः स्मृजि-दृशोकिति । ४।४।१११ । अनयोः स्वरात् परो धुडादौ प्रत्यये अदन्तः स्यात् , न तु किति । स्रष्टा, द्रष्टुम् । अकितीति किम् ? सृष्टः ॥ १११॥
स्पृशादि-सृपो वा । ४ । ४ । ११२ । स्पृशमृशकृषतृपषां सुपश्च स्वरात् परो धुडादौ प्रत्यये अदन्तो वा स्यात् , अकिति । स्पष्टा, स्पा । म्रष्टा, मष्टी। ऋष्टा, की। त्रप्ता, ता। द्रप्ता, दर्ता । सप्ता, सप्र्ता ॥ ११२ ॥
इई सतन्तसमस्तस्योदाहरणं । द्वितीयं तु पअन्तसमस्तस्य ।
