________________
स्वोपज्ञलघुवृत्तिः [२४९] . श्रः शृतं हविः-क्षीरे । ४ । १ । १०० । __ातेः श्रायतेश्च ते हविषि क्षीरे चार्थे शर्निपात्यते । शृतं हविः, शृतं क्षीरं स्वयमेव । हविक्षीर इति किम् ? श्राणा यवागूः ॥ १०० ॥
श्रपेः प्रयोक्त्रेक्ये । ४ । १ । १०१।। भातेः श्रायतेर्वा ण्यन्तस्यैकस्मिन् प्रयोक्तरिक्ते परे हविक्षीरयोः श्रनिपात्यते । शृतं हविः क्षीरं वा चैत्रेण । हविक्षीर इत्येव ? अपिता यवागूः । प्रयोक्नैक्य इति किम् १ अपितं हविश्चैत्रेण मैत्रेण ॥ १.१॥
__ स्वृत् सकृत् ४ । १ । १०२ ।
अन्तस्थास्थानामि उ-ऋत्सकदेव स्यात् । संवीयते ॥ १०२ ॥
दीर्घमवोऽन्त्यम् । ४ । १ । १०३ । वेग्वर्जस्य य्वृदन्त्यं दीर्घ स्यात् । जीनः । अव इति किम् ? उतः। अन्त्यमिति किम् ? सुप्तः ॥ १०३ ॥
स्वस्हनगमोः सनि 'धुटि । ४ । १ । १०४ । .. स्वरान्तस्य हन्गमोश्च धुडादौ सनि दीर्घः स्यात् । चिचीपति, जिघांसति, संजिगांसते । धुटीति किम् ? यियविषति ॥१०४ ॥
तनो वा । ४ । १ । १०५ । तनेधुंडादौ सनि दीर्घो वा स्यात् । तितांसति, तितंसति । धुटीत्येव ? तितनिषति ॥ १०५ ॥ १ "अपञ्चमान्तस्थो धु” (१-१-११ पृ० ३)
३२
