________________
[ २३८ ]
हैमशब्दानुशासनस्य
द्योगे च नो लुक् । देभुः ॥ २८ ॥ थे वा । ४ । १ । २९ ।
दम्भेः स्वरस्य थवि एव स्यात्, तद्योगे च नो लुक्, न च द्विः । देभिथ, ददम्भथ ॥ २९ ॥
न शस-ददि-वादि-गुणिनः । ४ । १ । ३०| शसिदयोर्वादीनां गुणिनां च स्वरस्यैर्न स्यात् । विशशसुः विशशसिथ, दददे, बबले, विशशरुः, विशशरिथ ॥ ३० ॥
हौ दः । ४ । १ । ३१ ।
दासंज्ञस्य हौ परे एः स्यात् न च द्विः । देहि, धेहि ॥ ३१ ॥
देर्दिगि: परोक्षायाम् । ४ । १ । ३२ । देङः परोक्षायां दिगिः स्यात्, नच द्विः । दिग्ये ॥३२॥ ङे पिबः पीप्यू । ४ । १ । ३३ ।
यन्तस्य पिबतेर्डे परे पीप्य् स्यात् न च द्विः । अपीव्यत् ॥ ३३ ॥
अङ हि-हनो हो घः पूर्वात् |४| २|३४| हिनोर्डवर्जे प्रत्यये परे द्वित्वे सति पूर्वस्मात् परस्य हो घः स्यात् । प्रजिघाय, जघन्यते । अङ इति किम् ? प्राजीहयत् ॥ ३४ ॥
जेर्गिः सन्- परोक्षयोः । ४ । १ । ३५ । सन्परोक्षयोर्द्वित्वे सति पूर्वात् परस्य जेर्गि: स्यात् । जिगीषति, विजिग्ये ॥ ३५ ॥
