________________
[८४४] प्राकृतव्याकरणम् हिअडा जइ वेरिअ घणा तो कि अग्भि चडाई ।
अम्हाहिं थे हत्थडा जइ पुणु मारि मराहुं । इल।गय-घड भजिउ जन्ति ।। इति ।
रक्खह सा विस-हारिणी बे कर चुम्बिवि जीउ ।
पडिविम्बिअ-मुंजालु जलु जेहिं अहोडिउ पीउ। अवि। बाह विछोडवि जाहि तुहं हडं तेवइ को दोसु । हिअय-ट्ठिउ जइ नीसरहि जाणउं मुञ्ज स रोसु ॥३९॥
एप्प्येप्पिण्वेव्येविणवः । ८ । ४ । ४४०। - अपभ्रंशे क्त्वाप्रत्ययस्य एप्पि एप्पिणु एवि एविषु इत्येते चत्वार आदेशा भवन्ति ।। जेप्पि असेसु कसाय-बलु देप्पिणु अभउ जयस्सु । लेवि महव्वय सिवु लहहिं झाएविणु तत्तस्सु ॥ पृथग्योग उत्तरार्थः ।। ४४० ॥
तुम एवमणाणहमणहिंच । ८।४।४४१ ।
अपभ्रंशे तुमः प्रत्ययस्य एवम् अण अणहम् अणहिं इत्येते चत्वारः । चकारात् एप्पि एप्पिणु एवि एविणु इत्येते। एवं चाष्टावादेशा भवन्ति ॥ देवं दुक्कर निअय-धणु करण न तउ पडिहाइ । एम्वइ सुहु भुञ्जणहं मणु पर भुञ्जणहिं न जाइ । जेप्पि चएप्पिणु सयल धर लेविणु तवु पालेवि । विणु सन्ते तित्थेसरेण खो सकइ भुवणे वि ॥ ४४१ ॥ गमेरेप्पिण्वेप्प्योरेलग वा। ८।४। ४४२ ।
अपभ्रंशे गमेर्धातोः परयोरेप्पिणु एप्पि इत्यादेशयोरेकारस्य लग् भवति वा ॥
