________________
(२६०) ॥श्री नवतत्वविस्तरार्थः ॥ अर्थात् आहार न करतो ते अनशनतप बे प्रकारनो छे, त्यां उपवास-आयंबिल - एकाशन-पोरिसि-नवकारशी-छट्ट-अट्ठम इत्यादि तप अमुक नियमित काळना होवाथी इत्वर अनशन कहेवाय अने मरण पर्यंत आहार पाणीनो त्याग करवो ते यावत्कथिक अनशन कहेवाय. प्रसिद्धिमां एनेज अनशन अंगीकार कर्यु कहेछे
उनोदरिका-क्षुधा लागी होय त्यारेज जमवू ते पण पेर भरीने अकळामण थाय तेम नहिं जमतां १-२-३ ४ इत्यादि कवल उणा रहेg के जेथी आरोग्यता पूर्वक एक कवल आहार जे. टलो पण अनशन तप गणाय छे, कारणके तेटले अंशे भोजननी आशक्ति-लोलुपता टळी होय तोज बे चार कवल उणा रहेवार्नु बनी शके छे, अहिं, ऊन एटले न्यून उदर-पेट राखवू अर्थात् पेट कंइक अणुं राख ते उणोदर परथी उनोदरिका शब्द बन्यो छे,
१ ए यावत्कथिक अनशनना पण पादोपगमन अने भक्तप्रत्याख्यान प बे भेद छे, ते दरेकना पुनः निहारीम अने अनिहारिम ए बे भेद छे, त्यां पडी गयेला वृक्षमाफक निश्चेष्ट काया राखयो ते पादोप० अने कायचेष्टा प्रवते. पण मात्र आहारनोज त्याग होय ते भक्तप्रत्या० जाणवू तथा नियमित स्थानथी शरीर बहार काढवू ते निहारिम, अने शरीरने गुफा. दि एकज स्थानमा राखवू ते अनिहारिम जाणवू.
२ वा छे के
बत्तीस किर कवला-आहारो कुच्छिपूरओ भणिओ ।
पुरिसस्स महिथियाए. अठ्ठावीसं मुणेयव्या ॥ १ ॥ अर्थः - " पुरुषने निश्चय ३२ कवल जेटलो भाहार उदर.पूरनारो ( तृप्ति करनार ) कह्यो छे. अने स्त्रीने २८ कवल जे. टलो आहार जाणवो” एमांथी जेटला कवल उणा रहेवाय तेटलो उनोदरी तप जाणवो. अहिं कवलनं सामान्य प्रमाण मु.
