________________
(२१६)
॥ श्री नवतत्वविस्तरार्थः ।।
वाने सर्वथा असमर्थ होय तो निषिद्धक्रिया पण आचरवी, जेम राजमार्ग घणा कादवथो खराब थयो होय तो पंडितो पण बीजा अवळा मार्गे थइने जाय छे." वळी आ नदीनं पाणी पीने पछीथी आलोचना लइ शुद्ध थजे. ए प्रमाणे पुत्रने उपदेश दी. धा छतां पण पुत्र पाणी पीतो नथी तेथी बाळमुनि मने देखशे त्यांसुधी लज्जाथी पाणी नहिं पीये एम विचारी पितामुनि न दी उतरीने शीघ्र पुत्र देखी न शके तेटले दूर चालीं गया. हवे अहिं आगळ चालवाने असमर्थ बाळमुनि नदीमा रह्या छता विचारवा लाग्या के आ वखते हु जळ पीने पश्चात् गुरु पासे प्रायश्चित लइश एम विचारीने पाणीनी अंजली भरी पीवामादे मुख आगळ आणे छे तेटलीवारमा अहो जनतत्वने जाणनार है अपवाद मार्गर्नु आलंबन लइ असंख्यजीवात्मक एक बिन्दुवाळा पाणीमा रहेला असंख्य जीवोने मारा एक जीव माटे केम ह'' इत्यादि भावना भावी अंजळीमां भरेलु जळ यतनापूर्वक नदी. मां मूकी दइ महाकष्टे नदी उतरी नदीना किनारापर पडया. अने धर्मनी दृढतापूर्वक तृषाना व्याकुळपणाथी उत्तम ममाधिप काळ करी ते बाळमुनि देवलोकमां देवपणे उत्पन्न थया. त्यां अवधिज्ञानथी पोतानो पूर्वभव देखी अने आगळ जइ बाळमुनि नीराह जोता उभा रहेला पिताने देखवाथी तुतं पोत ना मृतक लेवरमा प्रवेश करी पितानी पासे जइ पहोच्यो. अने बन्ने मु. नि मार्गमा समुदाय भेगा थइ गया. हवे सर्व मनिओ तृषावटे व्याकुळ थयेला जोइ देवमुनिए रस्तामा गोकळ बनावी दहिं छाश व्होरावी तृषारहित कर्या. ए प्रमाणे माग मोटो होवाथी बच्चे वच्चे घणां गोकुळ बनावी मुनिओनी तृषा शान्त करी त्यारवाद, पोतानी मायाजाळ मुनिओने जणाववा माटे ते देवे आगळता मुनिओनुं छेल्ला गोकुळने स्थाने उपधिनु र्वीटण भुलावी दीधुं. ते मुनि दूर जइने पोतानी उपधि मभारी पाछा वळ्या त्यां उपधीनु वीटणु ती देख्यु पण गोकुळ न दख्यु. त्यांथी ते वींटणुं लइ समुदायमां आवी मल्या अने वींट' दख्यु पण गोकुळ नहोतु एम कहेवाथी सर्वेए अनुमान कयु के ए सर्व देवकृत होवु जोइए. तेट लामा ते देवे प्रगद थइ पिता सिवाय ना सर्व मुनिने नमस्कार को.. पितामुनिने नहिं नमवान
