________________
(१९४) ॥ नवतस्वविस्तरार्थः ॥ अने पाटी-पुस्तक-बगेरे ज्ञानदर्शन चारित्रनां उपकरणो उपर धर्मबुद्धी. एज ममत्वभाव ते शुभाश्रव अने, अममत्वभावे संवर इत्यादि शेष अर्थदीपिकामांथी जाणवो. वळी हिंसानी बावतमां पण शासनद्रोही-संघ धर्म वगेरेने उपद्रव करनारनो निरुपाये ( विष्णुकमारे नमुचीनो नाश कर्यों तेम) विनाश करवो पडे तो शुभाश्रव अने पोताने नडतर करनार वगेरेनो स्वार्थवुद्धिए विनाश करवो पडेते अशुभा अब गणाय इत्यादि मूक्ष्मबुद्धिए विचार.
॥३ योग ॥
मनः पर्याप्ति नामकर्मना उदयथी काययोगवडे मनोयोग्य व. गणा लइ मनपणे 'परिणमावी अवलंबीने विसर्जन करवानो जे व्या पार ते मनोयोग, तेना सत्य-असत्य-मिश्र-अने व्यवहार ए प्रमाणे चार प्रकार छे. त्यां सत्ने सत्रूपे अने असत्ने असरूपे चिंतवतुं ते सत्यमनोयोग सत्ने असत् अने असत्ने सत् चिंतवतुं ते असत्यमनोयोग तथा मिश्रपणे चिंतवq ते मिश्रमनोयोग अने मां सत्य पण नहिं अने असत्यपण नहिं एवं चिंतववु ते जेमके हे देव. दत्त ! घट लाव, तुं जा, इत्यादि आज्ञावाचक-प्रश्नवाचक संकेतबाचक वगेरे भावोनू चितवq ते व्यवहारमनोयोग १२ प्रकारनो ग्रन्थान्तरथी जाणवो (अहिं सत् ने सतरूपे एटले जे पदार्थ जेवारूपे छे, तेने तेवा रूपे चिंतववो एम जाणवू ). ए सर्व प्रकारनो मनोयोग जो प्रशस्तभावे सरागपणे वर्ततो होयतो शुभाश्रव, अने अप्रशस्त भावे वर्ततो होयतो शुभाश्रव गणाय,
१ अहिं मनोवर्गणा ग्रहण करवाने समये काययोग अने शेषपरिणमाववा अने अवलंबवाना वखन पुरतो मनोयोगर्छ,
