________________
( १९२ ) ॥ नवतत्त्वविस्तरार्थः ।। क्रोध कहेवाय. हुं अथवा मारु कुटुंब श्रेष्ट छे इत्यादि विचार अप्र० मान अने पोताना देव गुरु धर्मनी श्रेष्ठतान जे मान आवे ते प्रशस्त मान. संसारनी वृद्धिमाटे (द्रव्य-कुटुंबादिकनी वृद्धिमाटे) जे प्रपंच रचवा ते अप्र० माया अने अनेक उपाय करवा छतां कुटुंब संसारमा रोकी राखे तो तेमांथी छूटी संसार त्याग करवामाटे जे प्रपंच रचवा पडे ते इत्यादि मोक्षाभिमुखीपणे जे प्रपंच रचाय ते प्रशस्तमाया, तथा धन कुटुंब वगेरे अधिक अधिक मेळववानी इच्छा ते अप्रलोभ अने ज्ञान-दर्शन-चारित्रादि धर्ममाटे जे अधिक अधिक लोभ ते प्रश० लोभ ए प्रमाणे प्रशस्त अथवा अप्रशस्त भाव मोक्ष मार्ग तरफ दृष्टि राखी विचारवा, नहिंतर आ विचारमां शीघ्र संसारवृद्धिनो प्रसंग आवशे ।
॥५अव्रत ॥ प्रमादना योगथी जीवोना द्रव्य प्राणनो जे विनाश करवो अर्थात् जीवहिंसा करवी ते 'प्राणानिपात नामनु प्हेलं अव्रत छ, जोके हालतां चालतां उठतां बेसतां इत्यादि दरेक क्रिया करतांबादर जीवोनी [ मूक्ष्मनी हिंसा थती नथी] हिंसा थाय छे, परन्तु ते जीवोने प्रमादथी एटले पोतानी स्वार्थवृत्ति माटे मारवानी बुद्धि पूर्वक हणवामां आव्या होय तो जरुर जीवहिंसा करी कहेवाय परन्तु आत्मामां दयापरिणाम वर्ततो होय अनें ते दयापरिणामथी जयणादिक अनेक उपाये जीवहिंसा टाळवानो उद्यम थतो होय तेम छतां पण मोक्षाभिमुखी क्रियाओमां जे प्रासंगिक जीवहिंसा थाय छे तेनु हिंसारूप फळ नहि होवाथी ते हिंसा पण अहिंसा ज जाणवी,
१ प्राण-द्रव्यप्राणना अतिपात, श्री तत्वार्थसूत्रमा " प्रमत्तयोगात् प्राणव्यपरोपणं हिंसा " .एम कहेलं छे. अने मोक्षाभिमुखो क्रिया प्रमतयोग नथी माटे ते क्रियाओमां थती प्रासंगिकस्सिा संसारवृद्धिमा हेनुरूप नथी.
