________________
વિભાગ ૫ મો
‘ભાષા’ સાહિત્યનો મધ્યકાલ
विरला जाणंति गुणा विरला विरयंति ललितकव्वाई । विरला साहस्सधणा परदुक्खे दुक्खिआ विरला ॥ गाहाण रसा जुवईण विब्भमा कविअणस्स वयणाई । कस्स न हरंति हिययं बालाण य मम्मणुल्लावा ? ॥
પાઇએ કવ્વ સુસીલ ધણુ, અંગહ ઉદ્બે ગેઉ; ગોઢી સરિસી સજ્જણઇ, રયણચઉક્કઉં એઉ.
ગુણોની કદર કરનારા કોઇ વિરલા હોય છે, લલિત કાવ્યો કોઈ વિરલા રચે છે, સાહસ રૂપી ધનવાળા કોઈ વિરલા છે, બીજાંનાં દુઃખમાં દુઃખીઆ કોઈ વિરલા થાય છે.
ગાથાના રસો, જુવતીના વિભ્રમો-વિલાસો, કવિજનનાં વચનો, અને બાળકોનાં મન્મન આલાપોઅવ્યક્ત વચનો કેનું હૃદય હરતાં નથી ?
પ્રાકૃત કાવ્ય, સુશીલ ભાર્યા, અંગમાં ઉત્પન્ન થતાં ગીત, અને સજ્જન સાથેની ગોષ્ઠી એ ચાર રત્નો છે-રત્નચતુષ્ક-રત્નચોકડી છે.
સૂક્તમુક્તાવલી. કવિસૂકતો ૪૯.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
