________________
सवासो गाथानुं स्तवन.
व्याख्या-गुन के प्रशस्त, अशुन के० अप्रशस्त जे वस्तनो संकल्प, तेहथी नटमाया के० विनाव स्वरूप विचित्रता धरे बे. टंकोत्कीर्णक स्वनाव परिझाने ते टले, तेवारे प्रनु यात्मराजाने, ते सहजसुख अनुनवे . सुख ते आत्मस्व नाव ले. उपाधिजनित विनाव कल्पनाए सुख दुःखरूप विचित्र कर्मफल चेतना अनुनवे . राग हेषरूप कर्मचेतना सुखःख नोग कर्मफल चेतना २ ए बे विचित्र जे. ज्ञान चेतना ते एक स्वनाव ले. तेहनो अनुनव ते यात्मराजाले ॥४३
परतणी आश विषवेलडी॥फले कर्म बदु नांति ॥ज्ञानद
हने करी ते दहे॥ दोए एक जे जाति ॥ शुद्ध ॥४४॥ व्याख्या-परतणी थाशा ले ते विषवेलडीरूप ले, ते बदु नांति के बदुप्रकारे कर्मने फलेने. संक्लेश विशुझांगे गुनागुन अनेक कर्मरूप फल प्रसवेले. एपरयाशारूप विषवन्निने ज्ञानरूपदहनकेण्यग्नि, तेणेकरी ते दहे, जे जाते एकज ज्ञान वनाव रहे.
राग दोषे रहित एक जे॥दया शुद्धते पाले॥प्रथम अंगे
एम नाषियुं ॥निज शक्ति अजुआले ॥शुद्ध०॥४५॥ व्याख्या-राग देषादिक दोष रहित जे एक थाए ते शुद्ध यात्मदया पाले; एम प्रथम अंगे श्री आचारांगसूत्रे नाष्यं के कडं ले. ते निजशक्ति के० यात्मशक्ति, तेहने अजुबाले. पासह एगे सविं दिएहिं परिगिलिायमाणेउए दयं दयंति सूत्र ॥४५॥
एकता ज्ञान निश्चयदया ॥ सुगुरु तेदने नाषे ॥ जेह अ
विकल्प उपयोगमां॥ निज प्राणने राखे ॥शुद्ध ॥४६॥ व्याख्या-यात्माने जे एकताज्ञान, तेह निश्चयदया जाणवी. ते सुगुरु ते पुरु पने नाषे. जेह अविकल्प उपयोगमा निर्विकल्प समाधिमां रह्या. इंख्यि बलोहा सायु प्रकृतिजूत ज्ञानवीर्य सदाश्वास नित्यस्थितिरूप निज प्राणने राखे. ॥ ४६॥
जेद राखे पर प्राणने ॥ दया तास व्यवहारे ॥ निजदया विण कहो परदया॥ होए कवण प्रकारे॥ शुद्ध ॥ ४ ॥ व्याख्या-जेह कीटकादिक परप्राणने राखे, तास के० तेने परदया होए; ते व्यवहारे कहीए. ज्ञानरूप आत्मदयाविना, कहो बाह्यप्राणरक्षणरूप दया केम हो य? न होय. उक्तंच जश्याणरोगचत्तं अत्तगयं नाण दसरा चरित्तं ॥ तश्या तस्स परेसु अणुकंपानति जीवेसु ॥ १ ॥ इति उपदेश मालायां ॥ ४ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org