________________
પ્રકરણ ૨] ધનની શોધમાં.
૧૪૭૭ સર્વ પ્રકારની તજવીજ રાખવામાં ઉત્સાહ બતાવ્યું. જમીને ઉઠ્યા પછી મને પાનસેપારી આપ્યા. ત્યાર પછી વિનોદવાર્તા ચાલી. શેઠ મારી પાસે નિરાંતે બેઠા
અને હું કયા ગામને છું, મારું કુળ અને મારી દૂધમાં સાકર જ્ઞાતિ ક્યાં છે અને મારું નામ શું છે એ સંબંધી ભળી ગઈ. મને સવાલ પૂછળ્યા. સવાલ પૂછવાની તેમની નમ્રતા એવા પ્રકારની હતી કે કેઈને પણ એ રીતભાત જોઈ આનંદ થાય. મેં પણ તેના સાચેસાચા જવાબ આપ્યા. શેઠે તે વખતે વિચાર કર્યો કે અહો! આ તે કુળમાં, શીળ (વર્તન)માં, વયમાં અને રૂપમાં બધી રીતે યોગ્ય છે, પોતાની જ જાતને છે અને સુંદર રૂપવાળે છે તેથી પિતાની દીકરી કમલિની નાની હતી તેને પતિ થવાને સર્વ રીતે
ગ્ય છે એમ શેઠને લાગ્યું. શેઠની એ કમલિની દીકરી એકની એક હતી, રૂપમાં કામદેવની પત્ની રતીથી પણ ચઢે તેવી સુંદર હતી અને સર્વ શુભ લક્ષણે અને ગુણે પૂર્ણ હતી. એને પોતાની નજીક બોલાવી. બન્નેનો અ૨સ્પરસ રાગ જોઈ તેના પિતાએ શુભ દિવસે મારા તેની સાથે લગ્ન કર્યા અને ત્યાર પછી બકુલ શેઠ પોતે બોલ્યા “વત્સ ધનશેખર! આ ઘર તારું પિતાનું જ છે એમ સમજ. કઈ પણ પ્રકારની આકુળતા રાખ્યા વગર તું અહીં રહે અને મારી દીકરી સાથે આનંદ કર. તું કોઈ પણ પ્રકારની ચિંતા કરીશ નહિ. આ મારૂં ધન છે તે સર્વને તું તારી મરજી આવે તે પ્રમાણે ઉપયોગ કરજે.” મેં જવાબ આપતાં બકુલશેઠને કહ્યું. “વડીલશ્રી! જ્યાં સુધી
પિતાનાં હાથથી રનના ઢગલા મેળવ્યા નથી ત્યાં સુધી પણ સાગર ભેગલીલા કરવી, એ એક પ્રકારની વિડંબના જ છે, ઉછળ્યા કયાં મારે હિસાબે તેવો આનંદ તિરસ્કારને પાત્ર છે, તેવી લીલા ધિક્કારને યોગ્ય છે, તેવા ભેગો ભારે ભેગવવા ગ્ય નથી. માટે મુરબી! આપે હવે મને તે હુકમ ન કરો. મારાથી ઘરે રહી શકાય તેમ નથી. મને તે આપ કઈ સારો સથવારે શોધી આપે તો તેની સાથે હું રસદ્વીપે જઉં અને ત્યાંથી મહેનત કરીને રતના ઢગલા પેદા કરી લાવું.”
બકલશેઠે કહ્યું કે-“ભાઈ ! આવો મટે દરીઓ ઉલ્લંધી બહુ દૂર જવાની તારે જરૂર નથી, મારા પૈસા લે અને તેનાવડે તારી મરજી આવે તેવો વેપાર કરીને અહીં રહીને પૈસા પેદા કર. તારા મનમાં પૈસા પેદા કરવાની હસ છે તે ભલે તેમ કર.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
