________________
પ્રકરણ ૩]
લગ્ન અને આનંદ.
૧૮૭૫
વરમાં ડૂબકી મારતા હાઉ તેમ મને લાગ્યું, રતિના રસથી ભરેલા મેટા દરિયામાં ઉતરી ગયા હાઉ” એમ મને જણાયું, સંપૂર્ણ આનંદના ઢગલામાં જાણે ગરકાવ થઇ ગયા હાઉ” એવા અનુભવ થયા, મારા સર્વે મનેરથા જાણે આજે એકદમ ફળીભૂત થઇ ગયા હૈાય તેમ લાગ્યું, મારી સર્વ ઇંદ્રિયા આનંદમાં આવી ગઇ હોય તેમ સર્વત્ર મહા મહોત્સવ વર્તી રહેલા મને લાગ્યા.
એ મદનમંજરીએ મને જોયા એટલે અરે હા! એ તા ખરેખર
ખ્યા
એ જ !' એમ ધારી હર્ષમાં આવી ગઇ, અહુ લાંબે વખતે અત્યારે દેખાયા એ વિચારથી ઉત્કંઠિત થઇ ગઇ, અરે એ તે અહીં ક્યાંથી હાય ! એવા ખ્યાલથી તર્કવિતર્ક કરવા લાગી, ખરેખર, આ તે સ્વછું જ હોવું જોઇએ એવા વિચારથી દીલગીર થવા લાગી, ના, ના, આ તે એ જ છે એવા નિર્ણય થવાથી તેને ભરોસા પણ થવા લાગ્યો, આટલા બધા વખત (?){ વિરહ રહ્યો છતાં પાતે જીવી શકી એવા લથી શરમાઇ ગઇ, અરે! એ હવે મને અંગીકાર કરશે કે કેમ ? એ વિચારથી ઊંડા ઉદ્વેગમાં પડી ગઇ, અરે! પણ એ મારા સામું જુએ છે તેા ખરા ! એવા ખ્યાલથી પ્રમાદમાં આવી ગઇ-આવી રીતે અનેક પ્રકારના મિશ્ર રસાના અનુભવ મદનમંજરીએ તે વખતે કર્યો, એના આખા શરીરપર રોમાંચથી અલંકૃત થઇ, પરસેવાનાં બિંદુએ રૂપ મેતીઓ વડે તે વિભૂષિત થઇ, એકદમ ચાલતા શ્વાસેાશ્વાસના પવનથી સુંદર લાગી અને હૃદય હરણ કરનારી મધુરી લતા હોય તેમ કંપવા લાગી. અત્યંત પ્રીતિરસમાં તરાળ થઇ ગયેલી એ લલિત લલના પાતાના સ્રિગ્ધ ગાલા અને ચપળ આંખા પરથી ન વર્ણવી શકાય એવા અત્યંત નવીન રસ અનુભવતી મારા જોવામાં આવી.
તે વખતે કામલતા બાલી દીકરી! કેમ હવે તને લવલિકાનાં વચન પર ભરેાસે બેઠો ?”
આવા સવાલ સાંભળીને સ્મિત મુખ કરી મારા હૃદયને રંજન કરતી તે જ સ્મિતરૂપ સુધાથી પોતાનાં કપાલાને ઉજ્વળ કરતી બાળા મદનમંજરી નીચું જોવા લાગી. આ અવસરે સર્વને હર્ષ થયો.
કનકાદર આગમન, દૂતની ગુપ્ત વાર્તા. સંક્ષિપ્ત વિધિએ લગ્ન.
૧ પ્રેમીની નજરમાં આ ઘણેા માટા આંતા-વખત ગણાય. જોયાને હજી ચાવીશ કલાક પણ પૂરા થયા નથી તે ખ્યાલમાં રાખવું,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
