________________
૧૮૬૮
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચો કથા. પ્રરાવતું એને માટે જે વરની વાત કરી ગયા છે તેને મેળવવાને કદાચ આ જ ઉપાય હશે! આવા વિચારને પરિણામે એણે મદનમંજરીને વર શોધવા માટે પૃથ્વીપર્યટણ કરવાની રજા આપી. રાજાની સંમતિમાં મેં તે સંમતિ આપી જ દીધી.
પરિણામે પોતાની સહચરી (સોબતણુ, સખી) તરીકે આ લવલિકાને સાથે લઈને મદનમંજરી વર શેધવા સારૂં સર્વ પુરૂષની અવલેકના કરવા નીકળી પડી. એ હકીકત બન્યાને કેટલાક દિવસ ગયા. મારે અને રાજાને દીકરી પર ઘણે જ પ્રેમ હતો તેથી અમે દિશાઓ જોતાં અને એની રાહ જોતાં જ રહ્યા. અમને એક એક દિવસ પસાર કરો ઘણે લાંબે લાગતું હતું.
લવલિકાનો સંદેશે. એમ કરતાં એક દિવસ અત્યંત દીલગીર ચહેરે આ લવલિકા અમારી પાસે આવી પહોંચી. એક તો એ તદ્દન એકલી હતી, વળી તેના મુખપર દીલગીરિ જણુઈ આવતી હતી એટલે અમે બન્ને (હું કામલતા અને મારા પતિ કનકદર રાજા) તે આભા જ બની ગયાં અને અમારા હૃદયમાં ધ્રાસક પ કે આ લવલિકા એકલી આવી છે અને વીલે મોંઢે આવી છે તે બાપડી મદનમંજરીને શું થયું હશે? એહ હમેશા શંકા કરાવે છે, એહીનું અહિત પ્રથમ નજરમાં આવે છેએવી અમારી સ્થિતિ થઇ. લવલિકાએ અમને પ્રણામ કર્યો.
મેં લવલિકાને કહ્યું “ભદ્ર લવલિકે! દીકરી કુશળ છે?” લવલિકા–“હા માજી ! મદનમંજરી ખેમકુશળ છે.” હું ( કામલતા)-“ત્યારે અત્યારે મંજરી ક્યાં છે? લવલિકા–“માજી સાંભળે –
“અમે બન્ને (હું અને મદનમંજરી) અહીંથી નીકળ્યા, ત્યાર પછી અમે અનેક ગામે જોયાં, અનેક નગરે જોયાં, અનેક બનાવોથી ભરપર પૃથ્વીનું અવલોકન કર્યું, ઘણી જગ્યાએ ગયા, ઘણા મનુષ્યના પરિ ચયમાં આવ્યા, પૃથ્વીમંડળમાં કેવા કેવા અદ્દભુત બનાવ બને છે, કેવી જાદા જાદા સ્વભાવની વ્યક્તિઓ હોય છે તેને અનુભવ કર્યો. એક કરતાં કરતાં અમે સપ્રમોદ નગરે ગયા. એ નગરની બહાર એક આહાદમંદિર નામનો બગિચે છે ત્યાં અમે આવી પહોંચ્યા. એ - ગિ ઉપરથી સારે લાગવાથી એને વધારે બારિકીથી જોવાનું અને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
