________________
પ્રકરણ ૨] મદનમંજરી.
૧૮૬૫ રાખજે.” મહારાજાને આ જવાબ સાંભળી પુત્રીને લઈને હું રવયંવરમંડપમાંથી બહાર નીકળી આવી અને રાજભુવનમાં તેને લઇ ચાલી. - હવે એ હકીકતથી આ મારી પાસે બેઠેલી લવલિકા બહુ દીલગીર થઈ. પછી તે બોલી “માજી ! ત્યારે આ મારી સખીને પરણાવવાને આપે છે ઉપાય ધાર્યો છે? મને તે આમાં કાંઈ સમજણું પડતી નથી. ત્યારે મેં લવલિકાને જવાબ આપે “લવલિકા! અમે પણ એને ઉપાય નિરધારી શકતા નથી. તારી સખી તે ભારે આકરી છે, એના થાનમાં તે કઈ રાજા પણ આવતો નથી. હવે તો તું એને પૂછીને શું કરવું તેને ઉપાય શેધી કાઢ. અમારી નજરમાં જે ઉપાય આવ્યા તે સર્વ અજમાવ્યા, હવે તે બધી દિશાઓ અમારી નજરમાં તે પૂરી થઈ ગઈ છે, અમને મંદભાગ્યને તો કોઈ માર્ગ સૂજતો નથી.” આમ બેલતાં મારી આંખમાંથી બાર બાર જેવડાં આંસુઓ મોતીની માળાની જેમ ખરી પડ્યાં અને હું તે મેટેથી રડવા લાગી. એટલે વળી આ લવલિકા બેલી “બાઈ ! તમે દીલગીર ન થાઓ. હું મારી સખીને પૂછીશ. એમ તે એ વિનિતશિરોમણિ છે અને એ માબાપને સંતાપ કરે તેવી નથી, એને હું પૂછીશ તે એ હવે આ બાબતમાં શું કરવું તેની વાત મને જરૂર કરશે.”—આવો જવાબ આપીને લવલિકાએ મને જરા ઠંડી પાડી.
સ્વપ્રદર્શન અને ફળ, હવે સ્વયંવરમંડપમાં તે વખતે ભારે ખળભળાટ થઈ ગયે.
જ્યારે વિદ્યાધર રાજાઓએ મદનમંજરીને કોઈને વિ વા ધ- પણ વર્યા વગર પાછી ફરતી જોઈ ત્યારે તેઓને રોને કોપ. એમ જ લાગ્યું કે જાણે કે તેઓનું સર્વસ્વ હરી
જાય છે; પછી તો જેમ એક માણસ પોતાનો આખે રને ખજાને ઈ નાખે ત્યારે તેની જેવી સ્થિતિ થાય, અથવા જાણે કેઈએ મઘરીને માર માર્યો હોય ત્યારે જેવાં મહેઢાં થાય અથવા તો આકાશમાર્ગે ચાલતાં પોતાની વિદ્યા ગળી જાય ત્યારે જેવી વિદ્યાના જોરથી આકાશમાં ચાલનારનાં મનની સ્થિતિ થાય તેમ તેઓ સર્વ શૂન્ય થઈ ગયા, મ્લાન (કરમાયલા) મુખવાળા થઈ ગયા, ઝાંખાઝબ થઈ ગયા, ક્રોધમાં આવી ગયા, નરેમ ઈંસ જેવા થઈ ગયા અને કનકેદર રાજા સાથે એક શબ્દ પણ બેલ્યા વગર કે રજા લીધા વગર સર્વ એક દિશાએ ચાલ્યા ગયા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
