________________
પ્રકરણ ૧૭] ઉપસંહાર.
૧૮૪૩ તેમની રાણી હતી તેને પુત્ર વિશદ નામે હું થયો. રાજ્યવૈભવ ભોગવતાં હું મટે છે. નિર્દોષ આનંદ કરતાં ધીમે ધીમે હું તરૂણ અવસ્થાએ પહો. તે વખતે મને સુપ્રબુદ્વમુનિને વેગ છે. એમના સહવાસથી હું જૈનશાસનને બોધ પામ્યો. ત્યાં ત્યાર પછી મેં ફરી વાર સમ્યગદર્શન સેનાપતિ અને સદાગમને જોયા અને ગૃહિધર્મ રાજકુમાર સાથે મારે મિત્રતા થઈ. મેં ત્યાં વ્રત (નિયમ) પાળ્યાં, ભારે આત્મા તત્વશ્રદ્ધાનથી શુદ્ધ થયો અને એ સ્થિતિમાં હું લાંબે કાળ રહ્યો. માત્ર સૂક્ષ્મ પદાર્થોનું પ્રથક્કરણ કરી શકાય તેવું ઊંડું જ્ઞાન મને થયું નહિ, પણ એકંદરે એ અવસ્થામાં હું ધીમે ધીમે પ્રગત થતો ગયો. એને પરિણામે મારે નિર્દોષ પુણ્યોદય મિત્ર પ્રગટ થયે, મારી સાથે પ્રેમસંબંધ વધારતો ગયે અને મારે મેળાપ વધારે વધારે કરવા લાગ્યો.
ત્રીજે દેવલેકે,
એ મારા પુદય મિત્રના પ્રતાપથી હું ત્રીજે દેવકે ગયે. તારા ધ્યાનમાં હશે કે એ વિબુધાલયનો એક વિભાગ છે. મને પસંદ આવે તેવા શબ્દ વિગેરે પાંચે ઇંદ્રિના ભાગને ત્યાં મારે સંબંધ થ. એ દેવલેમાં ઇંદ્રિયભાગે બહુ જ ભોગવવાના હોય છે. એવા આનંદમાં સાત સાગરોપમ જેટલે કાળ કાઢીને વળી હું માનવાવાસ પાડામાં આવ્યું, ત્યાંથી વળી વિબુધાલયમાં ગયો. એવી રીતે અનેક વાર મારૂં જવા આવવાનું થયું.
ટૂંકમાં કહું તો એ મારા ત્રણે મિત્રોની સાથે મેં બારે કલ્પ અવાર નવાર જોયા. વળી વચ્ચે વચ્ચે કઈ કઈ વાર મારા તે મિત્રો મને છોડી પણ જતા હતા. આવી રીતે એકંદર સમ્યગ્દર્શને સદાગમ અને ગૃહિધર્મ સાથે મારે સંબંધ ધીમે ધીમે પણ મક્કમપણે વધતો ચાલ્યો. હવે ત્યાર પછી મારી સ્ત્રી ભવિતવ્યતાએ મને બારમા કલ્પમાંથી માનવાવાસમાં પ્રસ્થાન કરાવ્યું તેની હકીકત કહું છું.
૧ દેવલો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
