________________
૧૮૩૨
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચ કથા. [ પ્રસ્તાવ ૭ ત્યાં બે લાંબા હાથ પસારીને ઊભા રહેલા દેવના આનંદ સ્વરથી
મને આશ્ચર્ય થયું. હું જ્યારે ઉકળ્યો ત્યારે મારે માથે જન્મ, વિભૂષા. મુગટ પહેરેલ હતું, હાથે કડાં પહેરેલાં હતા, બન્ને હાથે
બાજુઓ બાંધેલા હતા, ગળામાં હાર પહેરેલો હતો, કાનમાં કુંડળ પહેરેલાં હતાં, આખે શરીરે ઘરેણું પહેરેલાં હતાં, શરીરે સુગંધી વિલેપન કરેલું હતું, મુખમાં તાંબૂલ હતું અને સદેવ તાજી રહેતી પુષ્પની માળા ગળામાં ધારણ કરેલી હતી. આવા સુંદર સંગેમાં હું શયામાંથી બેઠે થયો તે વખતે સર્વ દિશાઓ ઝળઝળાટ થઈ રહેલી હતી, અને તેના પ્રકાશમાં મેં વધારો કર્યો હોય એમ મને લાગ્યું. તે વખતે એ શવ્યાની બાજુમાં લલનાઓ (દેવાંગનાઓ) ઊભી
રહેલી હતી. તેની આંખો અતિ ચપળ હતી પણ લલના. મટકું મારતી ન હતી. દેખાવમાં તેઓ અતિ સુંદર
હતી. પ્રેમભીની આંખેએ તેઓ “જય જય નંદા, જય જય ભદા” વચનો બોલી. “હે નંદા! તારે જય થાઓ, હે ભદ્ર! તારે જય થાઓ. એવા ભાવાર્થવાળે તેઓને રૂપાની ઝીણી ઘુઘરી જેવો મધુર અવાજ મારા સાંભળવામાં આવ્યો. વળી તેઓ બોલી “હે ભદ્ર! તું દેવ છે, તું અમારે સ્વામી છે, અમે તારી દાસીએ છીએ.” આવા સુંદર કર્ણપ્રિય શબ્દો એ અભુત રૂપસૌંદર્યવાળી સ્ત્રીઓ બાલી રહી હતી. મારી આસપાસ આવી અદ્ભુત સમૃદ્ધિ જોઈને મારી આંખો
વિસ્મયથી પ્રફુલ્લ થઈ ગઈ અને મને કયાં સુકૃત્યનાં પૂર્વ યાદિ. પરિણામે આ ઋદ્ધિસિદ્ધિ મળી હશે તેને હું વિચાર
કરવા લાગ્યો. બહેન! તે વખતે જ્યારે હું અગાઉ વિરેચન હતો તે પ્રસંગે મેં જે સુંદર કાર્યો કર્યા હતાં તે સર્વ મને યાદ આવ્યાં. મારા મનમાં તે વખતે જ્ઞાન થયું કે અગાઉ વિરોચન તરીકે રૂચિ અને સમજણ પૂર્વક ગૃહિધર્મની પાસના કરી હતી તેને આ સર્વ લાભ મળ્યો છે. આ પ્રમાણે હું વિચાર કરતે હતો ત્યાં તે સેનાપતિ સમ્યગ્દર્શન અને મહાત્મા સદાગમ મારી પાસે આવી પહોંચ્યા એટલે મને બરાબર ખ્યાલ થયો કે આ તે સર્વે પ્રતાપ એ બે મહાત્માઓને છે. મેં તે જ વખતે એ બન્ને મહાપુરૂષોને
૧ દેવતાઓ આવી રીતે શયામાંથી જન્મે છે. તેઓને જન્મ ગર્ભજ પેઠે મનુષ્ય હોતો નથી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
