________________
૧૮૨૨
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચ કથા. [પ્રસ્તાવ મોકલ્યો. ત્યાં એક બંધુદત્ત નામનો વણિક રહેતો હતો, તેની પ્રિયદશેના નામની પતી હતી. તેમને ત્યાં મને મારી પતી લઈ ગઈ અને મારૂં બધુ નામ પાડવામાં આવ્યું અને તે નામે હું દુનિયામાં પ્રસિદ્ધ થશે. અનુક્રમે હું યુવાવસ્થા પામ્યો અને વ્યવહારમાં તૈયાર થશે.
તે વખતે મને એક સુંદર નામના જૈન મુનિને વેગ થઈ ગયે. એ મુનિની પાસે મેં સદાગમ મહાત્માને જોયા, તેઓ આ પિતે જ હતા (આ વાત કરતાં સંસારીજીવ સદાગમને પિતાની હાથની નિશાનીથી બતાવે છે). પેલા સુંદરમુનિએ મને સદાગમ સંબંધી થોડું થોડું જ્ઞાન શીખવ્યું, કાંઈક બતાવ્યું અને મારી આંખો ઉઘાડવા પ્રયત કર્યો. એના પ્રતાપથી હું ભાવ વગરને દ્રવ્યશ્રમણ (જૈન સાધુ) થયો. મને એ સાધુપણાના વિષય ઉપર અંતરંગ રૂચિ ન હતી પણ દ્રવ્યથી હું સાધુ તરીકે પ્રસિદ્ધ થયે.
સદાગમ દૂર થઈ જાય ત્યારે.
અને સદાગમ જેરમાં હોય ત્યારે,
બંતરાદિકમાં મારું ગમન, પુન: સ્મૃતિ પુન: વિસ્મૃતિ,
કર્મસ્થિતિ-શત્રુઓની રમત, ત્યાર પછી હું ફરીવાર વિબુધાલયમાં ગયો અને તેના બીજા વ્યંતર નામના પાડામાં મોટી ઋદ્ધિવાળો દેવ . ત્યાં વળી ઋદ્ધિ સૌભાગ્યના સુખમાં પડી ગયો એટલે બંધુના ભવમાં ઉપર જણુવ્યું તેમ સદારામ સાથે મારે સારા સંબંધ થયો હતો તે પાછો હું વીસરી ગયે, ખૂદ સદાગમને જ ભૂલી ગયો અને મેં તેને કદિ યાદ જ કર્યા નહિ.
ત્યાર પછી વળી માનવાવાસ નગરે આવ્યા ત્યારે વળી ફરી વાર મેં એ મારા ઉપકારી સદાગમને જોયા.
આવી રીતે અનંત ભવચક્રમાં રખડતાં ભમતાં મારી ભાર્યા ભવિતવ્યતાએ મારા હાલ બેહાલ ક્ય, મને ચારે તરફ સારી રીતે ઘુમાવ્ય.
એ મારા ચકભ્રમણ દરમ્યાન મેં એ સદાગમ મહાત્માની અનંત વાર અવલેકના કરી, મેં એમને જોયા પણ અનંત વાર, પણ વળી પાછે હું તેમને તદ્દન વિસરી જતો હતો, ભૂલી જતા હતા અને તેઓને બતાવેલ માર્ગે પણ મારા સ્મરણમાંથી ચાલ્યા જતા હતા. જ્યારે એ સદાગમ મહાત્માને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
