________________
પ્રકરણ ૧૩] શેક અને દ્રવ્યાચાર.
૧૮૭ ધિમાં પીલાણી અને તુરત જ મરણ પામી. મારા હૃદય પર તે વખતે મોટે આઘાત થયે. - હવે તે વખતે મહામહને એક મોટો રસાલદાર જેનું નામ શેક હતું અને જે મહામહને અત્યંત વિનયી સેવક ગણતો હતો તે પતાના સ્વામી પાસે આવ્યો. એણે આદરપૂર્વક પોતાના સ્વામીને પ્રણામ કર્યા અને અવસર બરાબર સાધીને અત્યંત માયાપૂર્વક મને ભેટી પડયો.
તે વખતે દેવી મદનસુંદરીને વારંવાર ફરીફરીને યાદ કરીને હું ઊંચેથી રડવા લાગ્ય, પિક મૂકવા લાગ્યો, માથું કૂટવા લાગ્યો અને આંસું પાડવા લાગ્યું, મારા શરીરની દરકાર પણ આખરે મૂકી દીધી, રાજકાર્ય ઉપર બીલકુલ ધ્યાન આપવાનું બંધ કરી દીધું અને અત્યંત દુ:ખની અસરતળે જાણે મને કઈ ગ્રહ વળગ્યો હોય કે ચેટક લાગ્યું હેય તેના જેવું થઈ ગયે.
અકલંકમુનિને કેઈએ મદનસુંદરીના મરણુસમાચારની અને મને થતા તીવ્ર શેકની હકીકત કહી જણવી. મારી હકીકત જાણતાં મારી ઉપર કૃપા કરીને તેઓ મારે નગરે પધાર્યા. તેઓએ આવીને જોયું તે હું તે તદ્દન શોકને વશ પડી ગયેલે જણાયો અને સર્વ શુભ કૃત્ય દૂર મૂકી દીધેલાં જોયાં એટલે મારા પર દયા કરી તેઓ બોલ્યા
અરે ભાઈ વનવાહન! આ તે શું કરવા માંડ્યું છે? આ તું શું આદરી બેઠે છે? અરે ભાઈ! તું શું મારું વચન તદ્દન જ વિસરી ગયો? શું તે સદાગમને તદન છોડી જ દીધો? અરે આ દુષ્ટ લેકેએ તને ખરેખર છેતર્યો? ભાઈ! તું તો બધી વાત સમજતો હતો, અંદરને સાર જાણતો હતો, છતાં આવી બાળક જેવી ચેષ્ટા શા માટે કરે છે? અરે ભાઇ ! દેવી મદનસુંદરીને વારંવાર યાદ કરાવીને પેલે શોક તારા ચિત્તને બાધા કરે છે તે હકીકત શું તું જાણુતે નથી? તને એટલી ખબર પણ પડી નહિ? મારી કહેલી સર્વ વાત ભૂલી જ ગયો? જે તે વિચાર કર. સવ પ્રાણુઓ યમરાજાના મુખમાં જ વસે છે, છતાં એક ક્ષણ પણ જીવે છે તે જ નવાઈ જેવું છે. યમરાજાના મુખને કેળીઓ ક્યારે થઈ જશે તે કાંઈ કહેવાય નહિ, એ તે જીવ્યા એટલું નવાઈ જેવું સમજવાનું છે. એ યમદેવ એ ક્રૂર છે કે એ પ્રેમ જતો નથી, બંધન જેત નથી, વય જતો નથી, સંબંધ જેતે નથી, એ તે મદમાં ચઢેલા મસ્ત હાથની જેમ પોતાના માર્ગમાં જે આવે તેના ચૂરેચૂરા કરી નાખે છે; જે સજજનરૂપ સુંદર કમળો હોય
૧ મે તામસચિત્તનોઅધિકારી પુરૂષ છે. પ્રસ્તાવ ૪ પ્રકરણ ૮ (રૂટ ૭૫ થી).
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
