________________
१७८४
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચા કથા. [પ્રસ્તાવ ધર્મધેષ નામના આચાર્ય પાસે પહોંચી ગયો. બાલિશને બનાવ નજરે જોવાથી તેની બુદ્ધિમાં જાગૃતિ આવી ગઈ અને તે દીક્ષા લઈ સાધુ થઈ ગયે. અનુક્રમે તેને ગુરૂએ પિતાને સ્થાનકે સ્થાપન કર્યો-આચાર્ય બનાવ્યું. રાજન્ ઘનવાહન! એ કેવિદ તે હું પોતે જ છું.' રાજન ! મારે ભાઈ બાલિશ પેલા શત્રુમિત્ર ( હિતશત્રુ) સંગની
સોબતથી હેરાન થે, નાશ પામે અને અનેક પ્રકાસદાગમ મહાભ્ય. રનાં દુઃખોથી ત્રાસ પામ્યો. મને એ પાપી સંગના દુષ્ટ સંગ વર્જન. સંબંધથી મહાત્મા સદારામે વાર્યો અને છેડા અને
તેથી કરીને બાલિશના જેવાં અત્યંત ભયંકર દુઃખ મારે સહન કરવાં ન પડ્યાં અને વાસ્તવિક રીતે તે સર્વ દુઃખોમાંથી મને તે મહાનુભાવ સદા ગમે છોડાવ્યું. ત્યાર પછી સંયમ (દીક્ષા) લેવાથી તે મને સર્વદા આનંદ આનંદ જ રહે છે અને એ સર્વ પ્રતાપ એ ઉપકારી સદાગમનો જ છે, તેથી હાલ પણ એ સદાગમ મને હુકમ ફરમાવે છે તે સર્વને હું બરાબર અમલ કરું છું. માટે ભાઈ ઘનવાહન! આ સદારામ સર્વ પ્રાણીઓને હિતકારી છે અને અંદર જે દુષ્ટ લોકો રહેલા છે તેની સાથે સેબત કરવાનું પરિણામ આખરે ઘણું ભયંકર નીવડે છે. આ પ્રમાણે હકીકત હોવાથી રાજન! જે પ્રાણી પોતાનું ખરેખરું ભલું ઇચ્છતા હોય તેણે દુષ્ટ અંતરંગ લેક સાથેનો સંબંધ તજી દઇ-સદાગમને સંબંધ કર યોગ્ય છે.
ઘનવાહનને દ્રવ્ય આચાર, કોવિદાચાર્ય મહાત્માએ અત્યંત સુંદર વાત કરી તે મારા કાનને ન રૂચી, પણ મને અંદરખાનેથી એમ લાગવા માંડ્યું કે આ આચાર્ય મહારાજ અને પેલે અકલંક ગમે તેમ કરીને મારે મહામહ અને પરિગ્રહ સાથેનો સંબંધ છોડાવી આ સદાગમને આદર કરાવવા માગે છે અને તેટલા સારૂ તેઓએ આ આખો તાગ રચે છે.
મારા મનમાં આવા વિચાર ચાલતા હતા અને શું કરવું તેની ચિંતામાં હું પડી ગયો હતો તે વખતે મારા અંદરના આશય સમજી
૧ કેવિટાચાર્ય આ પોતાની વાર્તા ઘનવાહન સમક્ષ કહે છે અને ઘનવાહન અશાંત મને અકલંકને રાજી રાખવા સાંભળે છે. આખી વાર્તા સંસારીજીવ અગૃહીતસંકેતા સમક્ષ કહે છે. - ૨ તાગડા. સાંસારિક જીવો શુદ્ધ ઉપદેશકેને આવી રીતે જ ખોટા વગેરે છે, જ્યાં ન હોય ત્યાં હેતુઓની કલ્પના કરે છે અને પછી મુદ્દામાંથી ખસી જાય છે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
