________________
પ્રકરણ ૨૪] કનકમંજરી.
૬૫ સમીપે સવારના પહોરમાં આવી છું. આ પ્રમાણે છેવાથી હે તેતલિ ! મેં તને કહ્યું કે કામદેવ મને મોટો ભય ઉત્પન્ન કરે છે. તે મારી વાત તો બરાબર જાણી,
હવે તું કહે તેમ કરીએ.” મેં તેને ( કપિંજલાને) જવાબ આપ્યો “અરે! કપિજલા !
જો કે અમારા કુમાર સાહેબને ઇંદ્રિય સર્વ વશ છે અને જે કે તેઓ સ્ત્રીને તૃણુતુલ્ય ગણે છે કારણ કે પોતે મહા પુરૂષ છે, છતાં હું તારી ખાતર તેમને વિ
જ્ઞપ્તિ કરીશ કે તેમણે પોતાનું દર્શન વરવધૂના મેળાપ- આપીને રાજકુંવરીના પ્રાણ બચાસ્થાનને સંકેત. વવા. તારે અને કુંવરીએ રતિમન્મથ
નામના બગીચામાં અમારા કુમારને મળવા માટે આવવું. કપિજલા મારી આ હકીકત સાંભળીને બોલી “ઘણે ઉપકાર
થ, આપને અંતઃકરણથી આભાર માનું છું.” મહારાજ નંદિવર્ધન ! આ પ્રમાણે કહી તે કાપિંજલા ભારે પગે પડી, મારે ઘણે ઘણો આભાર માન્યો અને કુંવરીના મંદિર તરફથી હું અહીં આવ્યું. તેથી આપશ્રીને જે વ્યાધિ થયો છે તેનું આ ઔષધ પણ હું સાથે લેતો આવ્યો છું.”
નંદિવર્ધન (હું)–“ભલે તેતલિ! ભલે! તે બહુ સારું કર્યું ! કેવી રીતે બેલવું તે પણ તું સારી રીતે જાણે છે.”
ચતુર સારથિને યોગ્ય ઇનામ, આ પ્રમાણે કહીને તેના ગળામાં મેં મારે હાર કાઢી પહેરાવી દીધો અને તેના હાથમાં મારાં કડાં અને બાજુબંધ પહેરાવી દીધાં. તેતલિએ કહ્યું “સાહેબ ! આ તુચ્છ દાસ ઉપર આટલી બધી કૃપા આપ સાહેબે કરી તે ઉચિત લાગતું નથી.” મેં જવાબમાં કહ્યું કે “ભાઈ
૧ અન્યની પાસે પોતાના શેઠની આબરૂ નોકર કેવી વધારે છે તે સારથિના દૃષ્ટાન્તથી સમજવા યોગ્ય છે. ખરી વાત તે જાણતો હતો કે શેઠને પણ પરણવાની એટલી જ ગરજ છે.
૨ વાત આગળ ચલાવતાં રથકાર નંદિવર્ધન કુમારને કહે છે.
૩ જુએ પૃ. ૫૯૩ ત્યાં રથકારે કહ્યું છે કે તેને વ્યાધિનિદાન અને એસિડ બન્ને મળી ગયાં છે. અહીં તે વાત બરાબર સ્પષ્ટ થઇ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
