________________
ઉપમિતિ ભવપ્રપંચ કથા. [ પ્રસ્તાવ 8 પિતાના મોટા ભાઈઓ વિગેરે બેઠા છે અને માટે જનસમુદાય ઉપદેશધારા ઝીલી રહ્યો છે એ ન વિચારતાં મદનકંદળી ઉપર આંખો અને મન સ્થિર કરીને લથડતે પગે તેની તરફ દેશે. જેમાં તે આ હકીકત જેને માટે હાહારવ થઈ ગયો. “અરે આ શું? એ કોણ? આવી પવિત્ર જગાએ અધમ આચરણ કરનાર એ દુષ્ટ પાપી કેણુ છે?” વિગેરે વિગેરે અવાજે હાજર રહેલા જનસમુદાયમાંથી થવા લાગ્યા. બાળ તે તે
કેઇની દરકાર ન કરતાં મદનકંદળી રાણીની નજીક મદનકંદળી પર આવી પહોંચ્યો. શત્રુમદેન રાજાએ એકદમ તેને બાળનો ધસારે. જોઈ લીધો અને તેનો ઇરાદો કેવો છે તે તેની દૃષ્ટિના
વિકારથી જાણી લીધો. પેલે પાપી બાળજ આ છે એમ રાજાએ તેને ઓળખી લીધે. રાજાની આંખે કેપથી લાલ થઈ ગઈ, મેટું ભયંકર થઈ ગયું અને મુખમાંથી તેણે હુંકાર કર્યો. તે વખતે બાળનાં કમૅને પરિપાક થઈ જવાને લીધે અને તેના મનમાં મોટે ભય ઉત્પન્ન થયેલ હોવાને લીધે તેને મદનવર એકદમ ઉતરી ગયે, શરીરપર કાંઈક ચેતના આવી અને મુખપર દીનતા દેખાવા લાગી. તરતજ પાછે મોંઢે તેણે નાસવા માંડ્યું પણ તેના સાંધાઓ તૂટી ગયા, શરીર ગોરેગા થઈ ગયું અને ગતિ અટકી પડી, તે પણ જેમ તેમ કરીને તે થોડાં પગલાં ચાલ્યો ત્યાં તેનું આખું શરીર ધ્રુજવા માંડ્યું અને તે જમીન પર પડી ગયું. તે વખતે સ્પર્શન (તેના શરીરમાંથી બહાર નીકળી ) પ્રગટ થયો અને ભગવાનના અવગ્રહથી બહાર નીકળી દૂર જઈ બેઠે અને ત્યાં રહીને શું થાય છે તે જોવા લાગ્યો. લેકે માં જે હાહાકાર ઉક્યો હતો તે જરા શાંત થે. બાળના આવા અત્યંત અધમ આચરણથી તેના બન્ને ભાઈઓ (મનીષી અને મધ્યમબુદ્ધિ) મનમાં શરમાયા. રાજાને તે વિચાર થયે કે આવા નિર્માલ્ય (માલ વગરના-દમ વગરના-અધમ પ્રાણુ ) ઉપર કેપ શું કર ! એવાને શિક્ષા કરવી એ મરેલાને મારવા બરાબર છે.
૧ હંકાર: “હું હું ” એવો અવાજ-કેઈ અન્ય માણસ ખરાબ કામ કસ્ત જેવામાં આવે ત્યારે જેનારથી થઇ જાય છે તે.
૨ મદનજવર કામદેવને તાપ-સ્પઢિયનું સુખ ભોગવવાની ઇચ્છા. તે તાપની પેઠે ગરમી કરે છે અને ભય થતાં ઉતરી જાય છે. - ૩ અવગ્રહ ગુરૂ સમક્ષ પુરૂષો સાડા ત્રણ હાથ દૂર બેસે તેને “અવગત
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
