________________
પ્રકરણ ૧૩ મું. માળનું અધમ વર્તન-તેપર વિચારણા,
મા
ળ આખી ઉપદેશશ્રેણી દરમ્યાન અકુશળમાળા અને સ્પર્શનના તામામાં હતા, તેણે ઉપદેશના એક પણ અક્ષર ધ્યાન રાખીને સાંભળ્યા નહિ, તેની ચિત્તવૃત્તિ વધારે વધારે અસ્થિર થતી ચાલી અને તેનાં મનમાં અનેક પ્રકારના સંકલ્પ વિકલ્પેા` ચાલવા લાગ્યા. એ તેા રાણી મઢનકંદળીના સામું જોતા જાય છે અને મનમાં વિચારતા જાય છે કે અહા ! આ સુંદર અંગવાળી સ્ત્રીનું શું મનેાહર રૂપ છે! અહા તેનું કેવું સુકુમારપણું છે! વળી એ મદનકુંદળી રાણી પણ મારા ઉપર ઘણા પ્રેમ રાખતી જણાય છે ! એના મારા ઉપર રાગ ચોક્કસ જણાય છે, કારણકે તે વારંવાર આડી આંખે મારી તરફ જોયા કરે છે! ખરેખર, એ ગૌરાંગીના નાજુક અંગેના સ્પર્શનું સુખ અનુભવવાથી હવે જરૂર મારા જન્મ સફળ થશે એમ મને લાગે છે! આવા આવા વિચાર કરતાં છેવટે આળ આત્મસ્વરૂપ ભૂલી ગયા અને ગમે તે ભાગે સદ્દનકંદળીના સ્પર્શનું સુખ મેળવવાની તેને દૃઢ ઇચ્છા થઇ. અતિ નીચ માણસા જ્યારે અધમ માર્ગ ઉપર ઉતરી પડે છે ત્યારે પછી આંધળા માણસ પેઠે કાર્ય અકાર્યના કાંઇ પણ વિચાર કરી શકતા નથી, એ તેા જાણે તેઓને ભૂત વળગ્યું હાય તેમ અંધારામાં ઝુકાવી દે છે. એવી સ્થિતિમાં વર્તતા માળ હજારો લોકો જોઈ રહ્યા છે, રાજા પાતે હાજર છે, ગુરૂમહારાજ તેમજ
માળનું અત્યંત અધમ વર્તન.
૧ આવી ગંભીર દેશના ચાલતી હાય, અતિ વિદ્વાન્ આચાર્ય સમીપમાં હોય, અનેક મનુષ્યા અને ખૂદ રાજાની પણ હાજરી હાય, છતાં ઇંદ્રિયક્ષુબ્ધ પ્રાણીઓનું વર્તન તેમજ તેમના વિચારે ફેવા થાય છે તે લક્ષ્યમાં લઈ વિચારવા યાગ્ય છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
