________________
પ્રકરણ ૯ ]
બાળમધ્યમમનીષી અને સ્પર્શન.
૪૪૭
એક મહા ભયંકર સ્મશાનમાં તે મને લઇ ગયા. ત્યાં સળગાવેલા અંગારાના અગ્નિકુંડ પાસે ઊભેલા એક પુરૂષને મેં જોયા. તે ઊભેલા પુરૂષને આકાશમાં ચાલનાર તે વિદ્યાધરે કહ્યું ઃ મહારાજ ! તમારૂં ઇચ્છિત કામ આજે સિદ્ધ થયું. વિદ્યા સિદ્ધ કરવાને માટે જોઇએ તેવા લક્ષણવાળા પુરૂષ મને પ્રાપ્ત થયા છે. ' તે ઊભેલા પુરૂષે જવામ આપ્યા. ચાલો, બહુ કૃપા થઇ!' પછી પેલા વિદ્યાધરે કહ્યું · એક વિદ્યાના જાપ પૂરો થાય ત્યારે તમારા હાથમાં હું જે આહુતિ આપું તે તમારે અગ્નિમાં નાખવી.’ આ હકીકત તે ઊભેલા પુરૂષે કબૂલ કરી. જાપ કરવાના આરંભ થયા. ત્યાર પછી પેલા વિદ્યાધરે યમની જીભ જેવી અતિ તીક્ષ્ણ અણીવાળી અને સૂર્ય જેવી ચકચકતી ખંજર કાઢી અને તેના વડે મારી પીઠમાંથી તેણે એક માંસની પેશી ( ટુકડો ) કાપી કાઢી તેમજ તેજ ભાગને દાખીને તેમાંથી કેટલુંક લેાહી કાઢવું અને તે વડે પેાતાના ખાબા ભર્યાં. તે વખતે ત્યાં જે બીજે પુરૂષ હતા તેના એક જાપ પૂરા થયા એટલે વિદ્યાધરે તેને લોહી અને માંસની આહુતિ આપી તે પેાતાના હાથમાં લઇને તેણે અગ્નિકુંડમાં નાખી. વળી પાછેા ફરીવાર જાપ શરૂ કર્યાં. પરમાધામી રાક્ષસેા જેમ નારકીના જીવેાના શરીરને કાપે તેમ તે વિદ્યાધર મારા શરીરના જૂદા જૂદા ભાગેામાંથી માંસના ટુકડા કાપીને અને તે ભાગને દાબીને તેમાંથી લાહી કાઢીને તેના ખાખે ભરી પેલા જાપ કરનારને અગાઉની માફક આપતા હતા અને જાપ પૂરો થતાં તે લઇને બીજે પુરૂષ અગ્નિમાં તેની આહુતિ આપતા હતા. તે વખતે મને એટલી સખ્ત પીડા થતી હતી કે આખરે પીડાથી મુંઝાઇને મને મૂર્છા આવી ગઇ અને હું જમીન પર પડી ગયા; પરંતુ પેલા વિદ્યાધર તો મારૂં હૃષ્ટપુષ્ટ શરીર જોઇને મહુ આનંદ પામતા હતા અને મારી પીડાની જરા પણ દરકાર કર્યા વગર મને વધારે ને વધારે કાપતા હતા. તે વખતે અટ્ટહાસથી હસવાની પેઠે, પ્રલયકાળના મેઘના ગોરવ પેઠે, સમુદ્રથી ડોલતી પૃથ્વીની પેઠે, શિયાળીઆએ પેાતાની જીભ વડે લાળી કરવા મંડી ગયા, ભયંકર રૂપ ધારણ કરનાર વૈતાળા નાચવા લાગ્યા અને લાહીને વરસાદ વરસવા લાગ્યા. આવા ભયંકર દેખાવાથી પણ રાજાનું ચિત્ત જરા પણુ દેોલાયમાન થયું નહિ–ચળ્યું નહિ એટલે આખરે પેલી ભયંકર વિદ્યા રાજાની પાસે આવી, આશે જાપ પૂરા થયા, તે વખતે ‘હું તને સિદ્ધ થઇ છું' એમ ખેલતી વિદ્યા પ્રગટ થઇ, સાધના કરનારે ( રાજાએ )
જાપ, હેામ; લેાહી, માંસ.
વિદ્યાસિદ્ધિ. તીવ્ર લેપ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org