________________
પ્રકરણ ૬] મિથુનદ્રય અંતરકથા.
૪૧૩ છાબડી બનાવીને લઈ લીધી, તેને કુલથી ભરી દીધી, પિતે અકુટિલા તરફ ગયે અને એકદમ બેલ્યો “પ્રિયા ! મેં તારા ઉપર જીત મે ળવી છે! તું હારી ગઈ! હારી ગઈ!” “અહો ! આર્યપુત્ર તે બહુ જલદી આવી પહોંચ્યા અને મને આટલી ઉતાવળથી જીતી પણ લીધી” એવા વિચારથી અકુટિલા જરા ઝાંખી પડી ગઈ. તેની તે અવસ્થા જોઈ કાળજ્ઞવ્યંતર જેણે મુગ્ધકુમારનું રૂપ લીધું હતું તે બોલ્યો “પ્રિયા ! દિલગીર થવાની જરૂર નથી. આ તે સાધારણ બાબત છે. હવે આપણે ઘણું પુપે એકઠાં કરી લીધા છે તેથી ચાલે ! આપણે આ બાજુના કેળના ગૃહમાં જઈએ. વહાલી ! જે, એ કેળનું ઘર કેવું સુંદર છે! એ આખા બગીચાના આભૂષણ જેવું છે.” ભેળી અકુટિલા બાપડી કાંઈ વિશેષ હકીકત જાણતી ન હોવાને લીધે ખરી હકીકતના અજાણપણુમાં તેણે સર્વ વાત સ્વીકારી લીધી. ત્યાંથી મુગ્ધકુમારનું રૂપ ધારણ કરનાર કાળજ્ઞ વ્યંતર અને અકુટિલા કેળના ગૃહમાં ગયા અને ત્યાં પાંદડાંઓની સુંદર પથારી બનાવી તેપર આરામ કર્યો. હવે આ બાજુએ વિચક્ષણ વ્યંતરીએ આકાશમાં રહીને વિચાર
કર્યો કે કાળજ્ઞ વ્યંતર (પિતાને પતિ) હજુ પૃથ્વી વિચક્ષણું- પર ફરે છે, તે પાછો ન આવે અને પેલી મનુષ્યનું રૂપ. સ્ત્રી દુર રહે તેટલા વખતમાં પેલા રતિરહિત થયેલા
કામદેવના આકારને ધારણ કરનાર તરૂણ પુરુષને (મુગ્ધ કુમારને) મનાવી સમજાવી માન આપી જમની સફળતા કરું! એ મનુષ્યદંપતી (મુગ્ધ અને અકુટિલા) એક બીજાથી દૂર શા માટે રહ્યા છે તેનું કારણ તે વ્યંતરીએ વિર્ભાગજ્ઞાનથી જોઈ લીધું અને તુરતજ પિતે અકુટિલાનું વૈક્રિય રૂપ ધારણ કરી હાથમાં સુવર્ણની છાબડી કુલથી ભરેલી લઈને મુગ્ધ કુમારની પાસે ગઈ અને મેટેથી હસીને બોલવા લાગી “આર્યપુત્ર! તમને જીતી છું, છતી છું, તમે હારી ગયા ! ” કુમાર જરા સંભ્રમમાં પડીને તેના સામું જોઈ રહ્યો અને પછી બોલ્યા “વહાલી ! ખરેખર, આજ તો તે મને છો! બેલ, ત્યારે હવે શું કરશું?” વિચક્ષણું વ્યંતરી જેણે અકુટિલાનું રૂપ લીધું હતું તે બોલી “જે હું કહું તે આજ તો તમારે કરવું પડશે.” કુમારે કહ્યું કે તે શું છે તે તેમને જણાવ.” વિચક્ષણુએ જવાબમાં કહ્યું “ચાલે ! આપણે લતામંડપમાં-કેળના ગ્રહમાં જઈએ અને ત્યાં જઈને બગીચાની સુંદર વનરાજી ખીલી છે તેને આનંદઉપભોગ મજાથી કરીએ.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
