________________
પ્રકરણ ૧૦ ]
પંચાક્ષપશુસંસ્થાને.
૩૨૭
ને કાન સુધી ખેંચ્યું, પછી જ્યારે તેણે તે ખાણ છેડ્યું ત્યારે તેણે મને તેવડે વીંધી નાખ્યો અને હું તુરતજ ભૂમિ પર પડ્યો. આ વખતે મને ભવિતવ્યતાએ આપેલી ગોળી પણ જીર્ણ થઇ ગઇ.
લહેર કરતે હાથી, દાવાનળના આકરા જોસ પશ્ચાત્તાપથી નિર્જરા અને પ્રગતિ,
હરિણના ભવમાં વાપરવા યોગ્ય એક ભત્રવેદ્ય ગોળી ત્યાં પૂરી વપરાઇ જવાથી મારી સ્ત્રી ભવિતવ્યતાએ મને બીજી ગોળી આપી. આ ગાળીના પ્રભાવથી હું હાથી થયા. ધીમે ધીમે હું મોટા થતા ગયા અને અનુક્રમે હું ટાળાના ઉપરી થયા. રવાભાવિક રીતે સુંદર કમળનાં વનમાં, અતિ સ્વાદિષ્ટ સદ્ઘકીનાં પાંદડાંથી ભરપૂર વૃક્ષામાં અને આનંદ ઉપજાવે તેવા વનના વિભાગમાં હું વસતા હતા, હાથણીઓનાં ટાળાંઓથી વિંટાયલા રહેતા હતા અને આનંદસાગરમાં ચિત્તને ઝમાળતા મારી ઇચ્છામાં આવે તેમ હરતા ફરતા હતા. આવી રીતે આનંદમાં નિમગ્ન થઇ લહેર કરતા હતા તેવામાં એક દિવસ અમારૂં ટાળું અકસ્માત્ ભય પામ્યું, જનાવરે! આમતેમ દોડવા લાગ્યાં, વાંસને ફાડી નાખે તેવા અવાજે ( અથવા વાંસની ગાંઠો ફાટવાથી થતા ધડધડ અવાજે) સંભળાવા લાગ્યા અને ધુમાડાના ગોટે ગોટા નીકળવા લાગ્યા. આ બધું શું હશે તે સંબંધી વિચાર કરતાં મેં મારી પછવાડેની બાજુએ નજર કરી તેા મને દેખાયું કે મહા ભયંકર જ્વાળાએથી ખીહામણેા લાગતા દાવાનળ ( વનના અગ્નિ) મારી તદ્દન નજીક આવતા હતા. મને એ દાવાનળ જોઇને મરણને ભય ઉત્પન્ન થયા, મારી શક્તિ અને પુરુષાર્થ ચાલ્યાં ગયાં, મેં દીનતા અંગીકાર કરી, પેટભરાપાના આશ્રય કર્યો, મારે અહંકાર ચાલ્યા ગયા, મારા ટાળાને મેં છોડી દીધું-તજી દીધું અને એક દિશા તરફ નાસવા માંડ્યું. નાસા નાસતા હું થોડે દૂર ગયા ત્યાં ગામનાં ઢેરને પાણી પીવાના એક જૂના પૂરાણેા સુકાઇ ગયેલા મોટા અંનાસતા કુવેઃ ધકારવાળા કુવા આવ્યા. એના ઉપર ઘણું ખડ ઉગી તેમાં પાત. ગયું હતું અને તેથી ઢંકાઇ ગયેલા હોવાને લીધે મારા જોવામાં તે કુવા આવ્યા નહિ. તેની આગળ હું આવી પહોંચ્યા. મારા અન્ને આગળના પગે તે કુવામાં પડી ગયા. મારા શ
૧ એક જાતનું ઝાડ. એનાં પાંદડાં હાથીને બહુજ લાવે છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
