________________
W
પરંતુ એને ખબર નથી કે, દુનિયારૂપી આ વિશ્રામસ્થાન છોડવાનો વારો આવશે ત્યારે એને ચીટકી રહેવું હશે તોય ચીટકી નહિ શકાય ને એને વિશ્રામસ્થાન છોડવું પડશે... ને ત્યારે એની દશા ભટકતા મુસાફર જેવી થઈ જશે.
કોણ જાણે કેમ, આપણે બધા જ્ઞાનની મીઠી મીઠી વાતો કરીએ છીએ, પરંતુ આચરણમાં તો, આવતી કાલનો વિચાર કર્યા વિના જ ભૌતિક જીવન જીવીએ છીએ.
જ્ઞાનની વાતો કરનારનું, પ્રભુનું નામ લેનારનું, પોતાની જાતને ધર્મિષ્ઠ તરીકે ઓળખાવનારનું એ કર્તવ્ય બની રહે છે કે પોતે ક્યાંથી આવ્યો છે, ક્યાં જવાનો છે ને જ્યાં જવાનો છે ત્યાં જવા માટે ઉત્તમ માર્ગ કયો છે તેનો સતત વિચાર કરે ને જાગૃતિ સેવે.
ધર્મી અને અધર્મીમાં આટલું જ અંતર છે. ધર્મી પૂર્વજન્મ અને પુનર્જન્મને માને છે, જ્યારે અધર્મી એક જ જન્મમાં માને છે.
ધર્મી અંતમાં અનંત જુએ છે. Every Exit is an entry somewhere else. અધર્મી અનંતમાં અંત માને છે.
ધર્મી માને છે કે આત્મા પરમાત્મસ્વરૂપ છે.
આત્મા જો પરમાત્મસ્વરૂપ હોય તો, આત્મામાં પરમાત્માનાં બધાં તત્ત્વ હોવાં જ જોઈએ.
સાગરનાં બધાં જ તત્ત્વો જો બિંદુમાં હોય તો, પરમાત્માનાં બધાં તત્ત્વ આત્મામાં શા માટે ન હોય ?
આપણા આત્માની પ્રભુતાને પિછાણવામાં જ આપણી પ્રભુતા છે. આપણી ‘ક્વૉલિટી'ને જો આપણે નહિ ઓળખીએ તો આપણે આપણને કદાચ સસ્તામાં જ વેચી મારીશું.
આપણે તો બ્રહ્મમય, આનંદમય, સચ્ચિદાનંદમય છીએ. ધર્મ, જાતિ કે સંપ્રદાયના વાડાભેદ આત્મા માટે નકામા છે.
અત્યારનું આપણું નામ પણ ભાડૂતી છે. આત્માને ન તો નામ છે, ન તો કુળ છે, ન તો જાતિ છે. આપણું આ તત્ત્વ અને સત્ય ભુલાઈ ગયાં છે, કારણ કે મોહ અને પ્રમાદની મદિરાનું પાન કર્યું છે.
મદિરાપાન કરનારો માનવી પોતે પોતાને ભૂલી જાય છે તેમ, જાતિ, કુળ, ધર્મ વગેરેની મોહ-મદિરા પીનારા આપણે આપણી ‘કવૉલિટી'ને ભૂલી ગયા છીએ.
पीत्वा मोहमहाप्रमादमदिरां उन्मत्तभूतं जगत् ।
Jain Education International
૧૪૮ : જીવન-માંગલ્ય
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org