________________
પંન્યાસ શ્રી વરસંગવિજયજી
છોકરીએ તને સાધુ તરીકે વંદન કર્યા. એણે આડકતરી રીતે તેને સંકેત કર્યો કે સંસારમાં પડવા જેવું નથી. હવે તારાથી એની સાથે લગ્ન ન થાય. બોલ, બરાબર છે ને? '
વરસંગ વિચારમાં પડી ગયો. તેના મનમાં મંથન ચાલ્યું. એણે કહ્યું, હા, વડીલ, તમારી વાત સાચી છે. મારાથી હવે એની સાથે લગ્ન ન થાય. એણે મને સાધુ જાણીને વંદન કર્યા.'
આ જવાબ સાંભળી શ્રાવક મૂંઝાયા. એમણે કહ્યું, “અલ્યા, મેં તો તને હસવામાં કહ્યું. તારાં તો લગ્ન લેવાયાં છે. જોકે તું એવું કંઈ ગાંડપણ કરતો.'
વરસંગે કહ્યું, “તમે ભલે મને હસવામાં કહ્યું. પણ મેં તો ગંભીરતાપૂર્વક તમને જવાબ આપ્યો છે. તમારા ઉપાલંભે મને જગાડી દીધો છે.'
ઉપાલંભ આપવા માટે શ્રાવકને પશ્ચાત્તાપ થયો, પણ વરસંગે કહ્યું કે “વડીલ ! તમે તો મારા પર મોટો ઉપકાર કર્યો છે.'
ઘરે આવી વરસંગે બનેલી ઘટનાની અને પોતાના નિર્ણયની માતાપિતાને વાત કહી. માતા પિતાએ કહ્યું, “આવી વાતે ઘેલા ન થવાય. લીધેલાં લગ્ન બંધ ન રખાય.”
વરસંગે કહ્યું, “પત્નીના ઉપાલંભથી શાલિભદ્રના બનેવી ધન્નાજીએ તરત જ ઘર છોડીને દીક્ષા નહોતી લીધી ? અને સાથે શાલિભદ્રને દીક્ષા નહોતી લેવડાવી? તો હું કેમ ન લઈ શકું ?'
પણ બેટા, અવસર આવે દીક્ષા લેજે. હમણાં લગ્ન કરી લે.'
“ના, મારે માટે તો આ અવસર આવી ચૂક્યો છે. મેં દેરાસરમાં જિનેશ્વર ભગવાન પાસે જઈ મનોમન પચ્ચખાણ લઇ લીધાં છે કે જો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
