________________
પ૩
માઉન્ટ આબુન કોઈક પ્રવાસીઓએ જિજ્ઞાસાથી પૂછયું કે “અમે શું ગાતા હતા અને શા માટે?' અમે કહ્યું “Prayer for World Peace. અમારા ઉત્તરથી તેઓ પ્રભાવિત અને રાજી થયા.
પગરખાં પહેરી, ફરી એક વાર ચારે બાજુનાં દશ્યોનું અવલોકન કરી અમે નીચે ઊતર્યા. ટેક્સીમાં બેસી હોટેલ પર આવી ગયા. ઠીક ઠીક મોડું થઈ ગયું હતું, થાક્યા હતા અને ભૂખ પણ લાગી હતી. લંચ લઈને અમે લોબીમાં આવીને બેઠા. સાંજે આસપાસ ફરવા ક્યાં જવું તેનો વિચાર કરતા હતા એવામાં એક વડીલ મિત્રદંપતી ત્યાં આવ્યું. મિત્રે મને પ્રશ્ન કર્યો, ‘રમણભાઈ, સવારે કેમ તમે બધા દેખાયા નહિ ?'
અમે માઉન્ટ આબુન ગયા હતા.' મજાક ન કરો, માઉન્ટ આખુન તો બંધ છે. રસ્તો ખરાબ છે.'
'ના, રસ્તો ખરાબ નથી, બહુ સાંકડો છે. ટેકસી જઈ શકે છે. અમે ટેકસીમાં જઈ આવ્યા.'
ખરેખર ? તો અમને કહેવું હતું ને ? અમે પણ સાથે આવત !' અમને શી ખબર કે તમારે આવવું હશે ? અમે તો નક્કી થયું કે તરત ઊપડ્યા.'
‘તમારી વાત સાંભળી અમને બહુ અફસોસ થાય છે. સોચી આવ્યા પણ આખુન ન જોયું. શું લીધું ટેકસીવાળાએ ?'
“સો ડૉલર લીધા.'
એ તો બહુ કહેવાય !'
‘જોવું હોય તો એટલા આપવા પડે. એક તો અહીં ટેકસી મળે નહિ. હોટેલ દ્વારા ફોન કરીને ટેક્સી બોલાવીએ તો પાંચ-દસ કિલોમીટર દૂરથી આવે તેના આવવાજવાના વધારાના મોંમાગ્યા ડૉલર આપવા પડે. કોઈની ખાલી થતી ટેકસી હોય તો સસ્તી પડે. અને તરત કામ થાય. અમે એવી એક ટેકસીવાળાને પૂછયું અને એણે કહ્યું કે આખુન જઈ શકાય છે એટલે અમે તરત બેસી જ ગયા. અને જોઈ આવ્યા.”
કેવું છે ?' બહુ સરસ છે, જવા જેવું છે. અમારા માટે તો એક યાદગાર અનુભવ થઈ ગયો.” હવે જઈ શકાય ?' ‘હા, જરૂર ! હજુ ઘણા કલાક છે !' ‘જોઈએ, કોઈ આવતું હોય તો અમારે પણ જવું છે.'
મિત્રદંપતીની વિદાય લઈ અમે રૂમમાં આવી આરામ કરવા આડા પડ્યા. થોડી વાર પછી રૂમના દરવાજા પર ટકોરા પડ્યા. મિત્રપતિપત્ની આવ્યાં હતાં. તેમણે કે ‘રમણભાઈ, અમે આખુન માટે ટેકસીવાળા સાથે નક્કી કર્યું, પણ અમારી સાથે આ તૈયાર થયેલા ત્રણે જણ હવે ના પાડે છે.'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org