Page Text
________________
૨૦૦
પાસપૉર્ટની પાંખે
ઉત્તરાલેખન
લાગે. આ તોતિંગ આકૃતિને અદ્વિતીય બનાવવા માટે એને વિશિષ્ટ ઘાટ આપવામાં આવ્યો છે. દેવળની સાથે પર્યટક કેન્દ્ર બનાવવાના આશયથી એના શિખરના વિભાગમાં બાહ્ય પ્રાકૃતિક દર્શન માટે પારદર્શક કાચજડિત વર્તુળાકાર ગૅલેરી કરવામાં આવી છે. લિફ્ટમાં અમે એ ગૅલેરીમાં પહોંચ્યાં. ચારે બાજુનું દૂર દૂર સુધીનું દશ્ય રળિયામણું લાગતું હતું. અમારા સિવાય બીજા કોઈ પ્રવાસીની અવરજવર નહોતી. એટલે ત્યાં એકાંતમાં બેસીને અમે અમારી નિત્ય પ્રાર્થના કરી અને ભક્તામર સ્તોત્ર માલકૌંસ રાગમાં ઉચ્ચ સ્વરે લલકાર્યું.
સમય થયો એટલે અમે હોટેલ પર પાછાં ફર્યાં. અમને તેડવા બસ આવી પહોચતાં અમે બ્લૂ લેગૂન તરફ જવા ઊપડ્યાં. બસમાં પાંત્રીસેક પ્રવાસીઓમાં ભારતીય અમે ચાર જણ હતાં. હું, મારાં પત્ની, મારા મિત્ર અભયભાઈ અને એમનાં પત્ની મંગળાબહેન. હવામાન સરસ હતું, તડકો નીકળ્યો હતો. લગભગ ચાલીસ કિલોમીટરનું અંતર કાપી અમે બ્લૂ લેગૂન આવી પહોંચ્યાં. એમાં દાખલ થવા માટે અમારાં બધાંની ટિકિટ લેવાઈ. આ માનવસર્જિત વાદળી રંગના તળાવનું નૈસર્ગિક વાતાવરણ બનાવવા કિનારે રેતી પાથરવામાં આવી છે. બાજુમાં જ પાણી માટેનો પ્લાન્ટ છે. અમારામાંથી કેટલાક પ્રવાસીઓની પાણીમાં પડવાની ઇચ્છા નહોતી. જેમને નહાવું ન હોય તેમને માટે બહાર બેસીને જોવાની સગવડ હતી. મેં અને અભયભાઈએ પાણીમાં ઝંપલાવ્યું. પાણીમાંથી ધુમાડાના ગોટા નીકળતા હતા. કિનારા પાસે કમર સુધીનું છીછરું પાણી હતું. તે ઓછું ગરમ હતું. જેમ આગળ જઈએ તેમ વધારે ગરમ લાગે. જેનાથી સહન થાય તે ઊંડા પાણીમાં જાય. પણ એવા તો કોઈક જ હતા. ગંધકવાળા ગરમ પાણીમાં તરવાની મઝા ન આવે. શરીરે શેક લેવાનું જ સારું લાગે. વળી આવા ગરમ પાણીમાં ઝાઝો વખત રહેવાથી ચક્કર આવે.
બ્લૂ લેગૂનમાં સ્નાન કરી, બપોરનું ભોજન લઈ અમે ઊપડ્યાં વિડેય ટાપુ પર જવા માટે. અમારી બસ બંદર તરફ ચાલતી હતી. બસની બારીમાંથી બહાર નજર કરતાં મહેસૂબનાં ચોસલાં જેવી, કાણાંવાળી કાળી માટીના સપાટ વિસ્તારમાં રસ્તાની બંને બાજુ લાકડાનાં પાટિયાં વડે ઊંચા કઠેડા કરવામાં આવ્યા હતા. આવા કઠેડા કરવાનું શું પ્રયોજન હશે ? મને સ્વાભાવિકત: જિજ્ઞાસા થઈ. મેં ગાઇડને પૂછ્યું, ‘અહીં કોઈ પુલ નથી કે આજુબાજુ કોઈ ખાડા નથી. એટલે વાહન ખાડામાં પડી જવાનો કોઈ ભય નથી. તો પછી થોડે થોડે અંતરે આવા ઊંચા કઠેડા કરવાની જરૂર શી ?’
ગાઇડે કહ્યું, ‘અત્યારે ઉનાળામાં કઠેડાની કોઈ જરૂર નથી. અત્યારે તો એ માત્ર શોભાના અને બિનજરૂરી લાગે એમાં નવાઈ નથી. પણ શિયાળામાં જ્યારે ચારે બાજુ બરફ પડ્યો હોય અને બધું સમથળ થઈ ગયું હોય ત્યારે વાહન ચલાવનારને બરફમાં પૂરા ન દટાઈ ગયેલા આ ઊંચા કઠેડા રસ્તો કઈ બાજુ જાય છે, ક્યાં વળાંક લે છે એ બરાબર બતાવે. વાહન ચલાવતાં એક ડિગ્રીનો ફરક પડે તોપણ ક્યાંને બદલે ક્યાં પહોંચી જવાય. આ કઠેડા ત્યારે સાચો રસ્તો બતાવે છે.’
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 002037 |
| Book Title | Passportni Pankhe Part 2 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Ramanlal C Shah |
| Publisher | Mumbai Jain Yuvak Sangh |
| Publication Year | 1998 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati & Travelogue |
| File Size | 12 MB |