________________
વાઇકિંગના વારસદારો
ઇગ્લેન્ડની ઉત્તરે, લંડનથી લગભગ હજારેક માઈલ દૂર, ઉત્તર એટલાન્ટિક મહાસાગરમાં આવેલા ટાપુ આઈસલેન્ડના પાટનગર રેયાવિકમાં અમે હોટેલ લેઈકુર આઈરિસનમાં ઊતર્યા હતા. એક દિવસ અમે રેયાવિકથી લગભગ પંચોતેર માઈલ દૂર ઈશાન દિશામાં આવેલો ગલફોસ નામનો ધોધ જોવા જવાનો કાર્યક્રમ રાખ્યો હતો. એ માટે અમે એક સ્થાનિક કંપનીની ટૂરમાં જોડાયા હતા.
સમય અનુસાર અમે એ ટ્રાવેલ કંપનીની બસમાં બેસવા માટે મુકરર સ્થળે પહોંચી ગયા. બસ તૈયાર જ ઊભી હતી. કેટલાક પ્રવાસીઓ આવી ગયા હતા. આવા પ્રવાસમાં બસમાં આગળ બેઠક મળી હોય તો ચડવા-ઊતરવામાં કેટલીક અનુકૂળતા રહે છે. પરંતુ બસમાં દાખલ થતાં જ અમે જોયું કે પહેલી બેઠકમાં એક શ્વેતકશી વૃદ્ધ મહિલા બેસી ગયાં હતાં અને કોઈક પુસ્તક વાંચતાં હતાં.
માજીએ વહેલા આવીને પહેલી બેઠક પચાવી પાડી છે.' અમારામાંથી એકે ગુજરાતીમાં કહ્યું.
આટલી ઉમરે પણ પ્રવાસનો એમને સારો શોખ હોય એમ લાગે છે.' બીજાએ પોતાનું અવલોકન જણાવ્યું.
હસતાં હસતાં અમે પાછળ ખાલી બેઠકોમાં બેસી ગયા. બસમાં લગભગ પચીસેક પ્રવાસી હતા.
સમય થયો એટલે ડ્રાઈવર બસમાં આવી ગયો. બસ ચાલુ કરી, પરંતુ ગાઈડ તરીકે કોઈ દેખાયું નહિ. એવામાં પહેલી બેઠકમાં બેઠેલાં એ વૃદ્ધ મહિલા ઊભાં થયાં. ડ્રાઈવર પાસેથી માઈક હાથમાં લઈ એમણે કહ્યું, “સજજનો અને સન્નારીઓ ! તમારું સ્વાગત કરતાં અમને બહુ આનંદ થાય છે. આજની સફરમાં હું તમારી ગાઈડ છું. આપણે અહીંથી ગલફોસનો ધોધ જોઈ સાંજે પાછા ફરીશું. આઈસલેન્ડની ભાષામાં ફોસ એટલે જ ધોધ.'
એમને જોઈને અમને કેટલાકને આશ્ચર્ય થયું. અમે માંહોમાંહે બોલ્યા, “સારું થયું કે એમને વિશે આપણે ગુજરાતીમાં બોલ્યા.'
ગાઇડે કહ્યું, “મારું નામ છે જેના ગ્રોઆ જેકબદોતિર. હું આઈસલૅન્ડની વતની છું. યુનિવર્સિટીમાં પ્રોફેસર તરીકે કામ કર્યા પછી હવે હું નિવૃત્ત છું. મને જોઈને તમને
૧૭૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
