________________
લુણેમ્બોર્ગથી છનિવા
૧૪૭ 'તમે બધાં બસમાં જ બેસી રહો. હું એકલો હોટેલ પર જઈ રૂમની વ્યવસ્થા કરું ત્યાં સુધીમાં તમે આ બહેનને સ્ટેશને મૂકીને પાછા આવો.' .
હોટેલની ચબરખી લઈ ગાઈડ ઊતરી ગયો. બસ રેલવે સ્ટેશન તરફ ચાલી. યુવતી ડ્રાઈવરને રસ્તો બતાવતી જાય અને ડ્રાઈવર ડોકું ધુણાવતો હંકાસ્તો જાય. રેલવે સ્ટેશને અમે પહોંચ્યા. હવે ત્યાંથી બસ પાછી હોટેલ પર કેવી રીતે લેવી તે ડ્રાઈવરે યુવતી પાસેથી બરાબર સમજી લીધું. એ પરગજુ યુવતીને અમે ખૂબ આભાર માન્યો. અમે એને પ્રતીકરૂપ નાની ભેટ પણ આપી. મીઠા હેતભાવથી અમે પરસ્પર વિદાય લીધી. - હવે અમારી બસ વધુ વેગથી ચાલવા લાગી. સિગ્નલો વટાવતી બસ આગળ વધતી હતી. અમારામાંના કેટલાક વાતોએ વળગ્યા હતા. મારા જેવા કોઈક જીનિવા નગરનું દર્શન કરવામાં મગ્ન હતા. એમ કરતાં કરતાં પચીસેક મિનિટ થઈ ગઈ, છતાં હોટેલ ન આવી. એક આવી ગયેલા રસ્તા પર બીજી વાર બસ આવી એથી અમને શંકા ગઈ કે ડ્રાઈવર રસ્તો ભૂલ્યો તો નથી ને ?
ખરેખર એમ જ હતું. ડ્રાઈવરે કહ્યું, ‘પેલી યુવતીની સૂચના પ્રમાણે જ હું ચલાવું છું, પણ કોણ જાણે કેમ હોટેલ આવતી નથી. મોટાં શહેરોના એકમાર્ગીય રસ્તાની જ આ મોકાણ છે.'
એક વળાંક વહેલો કે મોડો લેવાઈ જાય કે દિશાફેર થઈ જાય પછી પૂછવું શું ? એકમાર્ગીય રસ્તામાં ભૂલથી દાખલ થઈ જવાયું તો એ જ્યાં લઈ જાય ત્યાં ગયા વગર છૂટકો નહિ.
અમારામાંથી કોઈક ડ્રાઈવરને થોડું ગમ્મતમાં અને થોડું ગંભીરતાથી કહ્યું, “ભાઈ, એમ કરો. બસ ઊભી રાખી ફરીથી બીજી કોઈ દયાળુ મહિલાને રસ્તો પૂછી જુઓ.'
ડ્રાઈવરે બસ ઉભી રાખી. પછી અમને પૂછ્યું, “આપણી હોટેલનું નામ શું ?'
એ તો તમને ખબર.' ‘પણ એ કાગળ તો ગાઈડ લઈ ગયો.' 'તમે એ નામ વાંચ્યું નથી ?'
ના, હું તો ગાઈડે આપેલો કાગળ જ સીધો રાહદારીઓને વંચાવતો હતો. વાંચવા માટે મારે ચરમાં ચડાવવાં પડે.”
ઓત્તારીની! આ તો કમાલ થઈ ગઈ! કયાં જવાનું છે એની અમને પોતાને જ હવે ખબર નહોતી. રાહદારીઓને પૂછીએ શું?
ભૂલ ડ્રાઈવરની હતી, પણ એના ઉપર નારાજ થયે શું કામ લાગે ? એ તો સવારથી બસ ચલાવતો આવ્યો છે. આપણે એને મદદરૂપ થવું જોઈએ એમ અમને લાગ્યું. અમે કહ્યું, ‘તમે બસ ધીમે ધીમે ચલાવો. અમે બંને બાજુ આવતી ગલીઓમાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org