________________
વાલ્ડિઝ
૧ર૩
નિર્ધારિત સમયે સ્ટીમર વાલ્ટિઝ પાછી આવી પહોંચી. ડૉક પર ઊભી રહી. કમાને કહ્યું, ‘દરેકે પોતાની ચીજવસ્તુઓ યાદ કરીને લઈ લેવી, કારણ કે અડધા કલાકમાં જ સ્ટીમર પાછી બીજા રાઉન્ડ માટે ઊપડે છે.’
બધાં ઊતરવા લાગ્યાં. પેલી બે મહિલાઓને એમના ભાઈએ જગાડી. આંખો ચોળતાં ચોળતાં એમણે ભાઈને પૂછ્યું, ‘કોલંબિયા ગ્લેશિયરને હવે કેટલી વાર છે ?' ‘કોલંબિયા ગ્લેશિયર તો આવ્યું અને ગયું પણ ખરું. આપણે પાછા વાલ્ડિઝ આવી પહોંચ્યાં.'
‘શી વાત કરો છો ? મજાક તો નથી કરતા ને ?'
‘ના. સાચું કહું છું. તમે બંને બહુ ઊંઘ્યાં.’
‘ઓહ ! અમે બહુ દિલગીર છીએ. પણ તમે જાણો છો ને કે આપણને રાતનો કેટલો ઉજાગરો થયો હતો ! હવે શું કરીશું ?'
'સ્ટીમર બીજા ફેરા માટે ઊપડે છે. ફરીથી જવું છે ?’
‘હા, હા. કોલંબિયા ગ્લેશિયર જોવા માટે તો અમે આવ્યાં છીએ.’
‘તો ટિકિટ લઈ આવું ? બીજી વાર પાછાં ઊંધી નહિ જાવ ને ?' ‘ના, ના. હવે એમ કેમ થાય ?’
ભાઈ તરત ટિકિટ લેવા ગયા. બંને મહિલાઓ સ્ટીમરમાં બેસી રહી.
સ્ટીમર છોડી અમે અમારી હોટેલ પર જવા રવાના થયાં. હોટેલ ચાલીને જવાય એટલી પાસે જ હતી એટલે અમે ચાલવા લાગ્યાં. અમે વિચારવા લાગ્યાં કે હવે એ બંને મહિલાઓ તો ચોક્કસ કોલંબિયા ગ્લેશિયર જોશે, પરંતુ એમના ભાઈ ફરીથી દસબાર કપ કૉફી પીશે કે ખાઈને કૅબિનમાં જઈ સૂઈ જશે ? હવે સૂવાનો વારો એમનો હતો એમ અમારા અંતરે સાક્ષી પૂરી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
