________________
૨૦
મગરવાડી
સિંગાપુરમાં જે જોવાલાયક સ્થળોએ ટૂરિસ્ટ કંપનીઓ લઈ જાય છે તેમાંનું એક સ્થળ છે ‘મગરવાડી’–‘ક્રોકોડાઇલ ફાર્મ'. અમને જ્યારે બસમાં ત્યાં લઈ જવામાં આવ્યાં ત્યારે એ કેવી જાતનું ફાર્મ હશે તેની બહુ કલ્પના ન હતી. અમારા ગાઇડે કહ્યું, “આ એક વ્યક્તિગત માલિકીની જગ્યા છે, પરંતુ માલિકે જાહેર જનતાને જોવા માટે તે હવે ખુલ્લી મૂકી છે.”
બહા૨થી જોઈએ તો તે એક નાનું મકાન હતું. તેના કમ્પાઉન્ડમાં જમણી બાજુ થોડી ખુલ્લી જગ્યા હતી. અમે દાખલ થયા ત્યારે બારેક વર્ષની એક ચીની કિશોરી અમારી સામે સ્મિત કરીને ચાલી ગઈ. કુટુંબની તે સભ્ય હશે એમ લાગ્યું. અમે બધાં મકાનના ચોગાનમાં એકઠાં થયાં. અમે ધાર્યું હતું કે કોઈક મોટી વ્યક્તિ આવીને અમને બધું બતાવશે અને સમજાવશે. પરંતુ ત્યાં તો પેલી કિશોરી જ હાથમાં એક લાંબી સોટી લઈને આવી પહોંચી. એ થોડે દૂર ગઈ ત્યારે અમારા ગાઇડે હળવેથી કહ્યું, “આ બાર-પંદર વર્ષની દેખાય છે, પરંતુ છે ત્રીસેક વર્ષની. ચીનાઓની ઉંમર એમના ચહેરા ઉપરથી કેટલીક વાર કળાતી નથી.'
એ યુવતી અમને ઇંગ્લિશમાં બધું સમજાવવા લાગી. તે સારું ઇંગ્લિશ બોલતી હતી. એની વાણીમાં અનુભવની પાકટતા જણાતી હતી..
એ ખુલ્લા ચોગાનમાં આશરે દસેક ફૂટ લાંબી અને આઠેક ફૂટ પહોળી ત્રણ કુંડી હતી. ઉપરાંત છીછરા કૂવા જેવી એક ગોળ રચના હતી. અમે પાસે જઈને જોયું તો તે દરેકમાં ઢગલાબંધ નાનામોટા મગરો હતા. જગ્યાના અભાવ કેટલાંક તો એકબીજા ઉપર આમતેમ પડ્યા હતા.
ચીની યુવતીએ અમને સમજાવ્યું કે ઉંમર પ્રમાણે મગરોને અહીં જુદી જુદી કૂંડીમાં રાખવામાં આવ્યા છે. મગરોના શરીરની ખાસિયતો સમજાવવા માટે તે પોતાના હાથમાં રાખેલી સોટીનો ઉપયોગ કરતી હતી. એનો અવાજ સાંભળીને જ કેટલાક મગરો જાગી ગયા અને આમતેમ ખસી ગયા. કોઈક મગર ખસે નહિ તો તે જોરથી તેને સોટી મારતી. સોટી વાગતાં જ મગર અડધો બેઠો થઈ જતો અને મોઢું ફાડતો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
