________________
પાસપૉર્ટની પાંખે
આમ વિચારીને અમે ચાલવા માંડ્યું. રસ્તામાં અમારા સિવાય કોઈ ચાલવાવાળું નહોતું. અમે આસપાસ નજર રાખી, સાવધ થઈને ચાલતાં હતાં. ઘડીકમાં અમે પાનાચંદભાઈને ઘેર પહોંચી પણ ગયાં.
૭૦
અમને જોઈને પાનાચંદભાઈએ ચિંતાતુર અવાજે કહ્યું, “અરે ! તમે ચાલતાં આવ્યાં ? તમને ના કહી હતી ને ? હું તમને તેડવા આવતો હતો, પણ ત્યાં ગાડીનો પ્રૉબ્લેમ થયો એટલે મારા મિત્રની ગાડી તમારે માટે મંગાવી છે. બસ, એની જ રાહ જોઉં છું.'
“અમને હતું જ કે ગાડીનો કંઈક પ્રૉબ્લેમ હશે, માટે જ તમને મોડું થયું હશે, આવી ઠંડીમાં સવારમાં કોઈક વખત ગાડી સ્ટાર્ટ થતી નથી.' પાનાચંદભાઈ કહે : “પણ મારો પ્રૉબ્લેમ જુદો છે.” અને એમ કહીને તેઓ નીચે અમને લઈ ગયા. કમ્પાઉન્ડમાં બીજી બાજુ તેમની ગાડી ઊભેલી હતી, પણ ગાડીને બે પૈડાં ન હતાં.
“તમારી ગાડીનાં ટાયર પંક્ચર થયાં છે ? પણ એકસાથે બે ટાયર પંક્ચર થાય એવું બને નહિ. રાતે ક્યાંય રફ રોડ ઉપર ગયા હતા ?' મેં પૂછ્યું.”
“નાં, તે વગર આમ થયું છે.”.
“પણ તમારી પાસે જેક નથી કે પથ્થર ઉપર ગાડી ઊંચી કરી છે ?'' “તે મેં ઊંચી નથી કરી.’
“તો ?'
“રાત્રે ચોર આવ્યા હતા પોતાની ગાડી લઈને, અને મારી ગાડીનાં બે વ્હીલ-ટાયર કાઢી ગયા છે. અને આ જુઓ...” એમ કહી એમણે ઉષાબહેનની ગાડી બતાવી. તેનાં વ્હીલ-ટાયર નહોતાં. પાનાચંદભાઈએ કહ્યું, “ચોરોએ જેક ઉપર ગાડી ઊંચી કરી હશે. પણ પછી પથ્થર મૂકીને જેક લઈ ગયા છે.”
“પણ રાતના તમને કંઈ અવાજ ન આવ્યો ?’’
“ના, એરકન્ડિશન્ડ બેડરૂમમાં બહારનો અવાજ બહુ સંભળાય નહિ. હું નહોતો કહેતો કે અહીં નાઇરોબીમાં આવું તો ઘણી વાર બનતું હોય છે ! અમે લોકો એનાથી હવે ટેવાઈ ગયા છીએ. મને ગાડીની ચિંતા નથી. તમે ચાલતાં આવો એની ચિંતા વધારે હતી. પાસે કીમતી વસ્તુ તમે ન રાખો તે સાચું, પણ ઝપાઝપીમાં કોઈને ઈજા થઈ જાય એ મારી ચિંતાનો વિષય હતો.''
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
