Passportni Pankhe Part 1

SR No.: 002036
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1998
Total Pages: 270
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Travelogue
File Size: 11 MB

Page 72

સરકારી સ્વચ્છતા
પોતે રેસ્ટોરાં અને રાત્રિમુકામ માટેનાં ગેસ્ટહાઉસ ચાલુ કર્યાં છે.
નુવારાએલિયાથી અમારી ગાડી કોલમ્બોને રસ્તે ચાલવા લાગી. કોઈ રેસ્ટોરાં આવે તો ચાપાણી ક૨વા મળે એની અમે રાહ જોતાં હતાં. ભૂખ પણ લાગી હતી, પરંતુ રસ્તામાં કોઈ રેસ્ટોરાં દેખાઈ નહિ. છેવટે એક સ્થળે એક રેસ્ટોરાં દેખાઈ. સરકાર તરફથી ચાલતી એ રેસ્ટોરાં હતી. અમે એમાં દાખલ થયાં. રેસ્ટોરાંમાં પાંચેક સુંદર ટેબલ હતાં, પરંતુ કોઈ ઘરાક દેખાતા ન હતા. દૂરથી જોતાં રેસ્ટોરાંનાં ટેબલ કાળી છાંટવાળા આછા લીલા રંગના સનમાઇકાથી ચકચકિત લાગતાં હતાં.
“રેસ્ટોરાં નાની છે, પણ ટેબલ સરસ કાળાં ટપકાંની ડિઝાઇનવાળાં લાગે છે.” મેં કહ્યું.
૫૧
એટલામાં ટેબલ પાસે પહોંચી ગયેલા મારા દીકરા અમિતાભે કહ્યું, “કાળાં ટપકાં નથી. આ તો કાંળી માખીઓ ટેબલ ઉપર બેઠી છે.'
“એમ ? પણ દૂરથી માખીઓ જાણે કાળાં ટપકાં જેવી સ્થિર લાગે છે. કેમ કોઈ ઊડતી નથી ?''
અમિતાભે હાથ હલાવી માખીઓ ઉડાડવાનો પ્રયત્ન કર્યો. પરંતુ એક પણ માખી ઊડી નહિ.
“કદાચ બધી મરેલી પડી હશે ?' મેં કહ્યું.
પરંતુ ટેબલ પાસે જઈને અમે બરાબર જોયું તો કોક કોક માખી મરેલી હતી. બીજી બધી જીવતી હતી. એટલામાં વેઇટર આવી પહોંચ્યો. અમે તેને પૂછ્યું, “આમ કેમ ?”
એણે કહ્યું, “સરકાર તરફથી સ્વચ્છતા રાખવાનો અમને હુકમ છે. અહીં માખીઓનો ઉપદ્રવ ઘણા છે. એટલે તે માટે અમે સરકારે આપેલી દવાં વાપરીએ છીએ. બધાં ટેબલ ઉપર ઝેરી દવા અમે ચોપડી દીધી છે. આ ચીકણી દવામાં માખી આવીને બેસે કે તરત જ એના પગ ચોંટી જાય છે. પછી તે ઊડી શકતી નથી થોડી વારે તે પોતાની મેળે મરી જાય છે.'
આ દૃશ્ય જોઈ અમને અરેરાટી છૂટી. અમે પાછાં ફરતાં હતાં, વેઇટરે · કહ્યું, “બેસો, સાહેબ ! ટેબલ સાફ કરી દઉં.”
ચા અને ટોસ્ટ માટેનો અમારો ઑર્ડર લેવાયો. વેઇટર એક પ્લેટ લઈ આવ્યો. પોતાના હાથ વડે ટેબલ સાફ કરી તેણે બધી માખીઓ તે પ્લેટમાં ! નાખી. પ્લેટ ભરાઈ ગઈ. એ પ્લેટ બીજા ટેબલ ઉપર એણે મૂકી.