________________
બેલ્જિયમની એલચી-કચેરી
હું જવાનો હતો લંડનથી પૅરિસ, પરંતુ મારા મિત્ર મહેન્દ્રભાઈ મહેતાનો ઍન્ટવર્પથી રાતના ફોન આવ્યો : “હું મુંબઈથી અહીં બે દિવસ માટે આવ્યો છું. મતકાકાને ત્યાં છું, માટે તમે ઍન્ટવર્પ જરૂર આવો. આપણે સાથે રહીશું. હું તમને એરપોર્ટ પર લેવા આવીશ.”
ઍન્ટવર્પ મહેન્દ્રભાઈની જન્મભૂમિ છે. એમના પિતા. ગફુરભાઈ પ્રથમ વિશ્વયુદ્ધ પછી ઝવેરાતના ધંધા માટે મુંબઈથી કુટુંબ સાથે એન્ટવર્પ જઈને ઘણી વાર રહેતા. તે વખતે મહેન્દ્રભાઈનો ત્યાં જન્મ થયેલો.
મહેન્દ્રભાઈનો આગ્રહ એટલો બધો હતો કે હું ના પાડી શક્યો નહિ. ઍન્ટવર્પ થઈને પૅરિસ જવાનું મેં નક્કી કર્યું. મારી પાસે બેલ્જિયમનો વિસા ન હતો, એટલે પ્રથમ તે લેવાની જરૂર હતી. એ મળે કે તરત વિમાનની ટિકિટમાં પણ એ પ્રમાણે ફેરફાર કરવાનો હતો.
બીજે દિવસે સવારે હું બેલ્જિયમની એમ્બેસીની ઓફિસે ટેક્સી કરીને પહોંચ્યો. હોટેલથી ખાસ્સે દૂર હતું, એટલે ટેક્સીના પૈસા પણ ઠીકઠીક થયા. બેલ્જિયમ એમ્બસીની ઑફિસનો અરધો દરવાજો ખુલ્લો હતો. મને થયું કે હું કદાચ વહેલો હોઈશ. અંદર ડોકિયું કર્યું તો
ઑફિસ હજુ ચાલુ થયેલી ન હતી. માત્ર એક વૃદ્ધ સજ્જન પોતાના ટેબલ ઉપર કશુંક ટાઈપ કરી રહ્યા હતા. મને જોઈને પૂછ્યું, “શું કામ છે ?”
મારે બેલ્જિયમનો વિસા જોઈએ છે.” “આવતી કાલે આવો. આજે ઑફિસ બંધ છે.” “આજે કેમ. બંધ છે ? લંડનમાં આજે બધી ઑફિસો તો ચાલુ
સાચું. પણ અમે અમારા દેશની રજાઓ પાળીએ છીએ. બેલ્જિયમમાં આજે રજા છે.”
મારે તો આજે જ ઍન્ટવર્પ જવું છે. એક દિવસ માટે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
