________________
પાસપોર્ટની પાંખે “જેને એ પણ ન ફાવે તેણે શું કરવું ?” “તેણે સિસોટી વગાડતાં રહેવું.”
આમ, વાત સાચી માનીને કેટલાક પ્રશ્નો કર્યા, પણ અમને બીજાં કેટલાંકને તો એ બધી મજાક છે એમ જ લાગ્યું.
અમે નીચે ઊતર્યા. દુકાનમાં સામે એક બોર્ડ ઉપર લખ્યું હતું : “ખેતરમાં ફળ વીણવા જાવ ત્યારે તમારે ગીત ગાવું જરૂરી છે. તમે ગીત ગાશો તો ફળ પણ તમારી સાથે ગીત ગાવા લાગશે.”
દુકાનદારે દરેકના હાથમાં ટોપલી આપતો અને સાથે સૂચના આપતાં કહેતો : “ફાર્મમાં ગીત ગાજો.”
અમે બધાં ટોપલી લઈને ખેતરમાં ગયાં. દુકાનની બરાબર સામે વાડ વગરનું અત્યંત ખુલ્લું વિશાળ ખેતર હતું. છોડ, વૃક્ષ અને વેલા ઉપર સ્ટ્રોબેરી, બ્લબેરી, સફરજન, ટમેટાં, પેરુ વગેરે જાતજાતનાં ફળ ઊગ્યાં હતાં. આપણને જે પસંદ હોય તે ફળ તોડી લેવાનાં. અમારી બસનાં અને બીજી બસ તથા મોટરોનાં ઘણાં બધાં સ્ત્રી-પુરુષો આખા ખેતરમાં આમતેમ ફળ વીણતાં જતાં હતાં અને મોટેથી ગીતો ગાતાં જતાં હતાં. ભાતભાતનાં દેશદેશનાં ગીતો સંભળાતાં હતાં. બધાંના ચહેરા ઉપર આનંદ અને ઉલ્લાસ જણાતો હતો. કોઈ કોઈ તો ગાવાના તાનમાં એટલાં આવી જતાં કે સાથે નાચવા પણ લાગતાં. જેણે ફળ વીણી લીધાં હોય તે દુકાનમાં પહોંચે, વજન કરાવે અને પૈસા આપે. ફળોના ભાવ બોર્ડ ઉપર લખેલા હતા. ઓકલેન્ડ કરતાં એકદમ સસ્તા ભાવે અહીં ફળો મળતાં હતાં.
ખેતર એટલું વિશાળ હતું કે ઓછા સમયમાં આખા ખેતરમાં ફરી વળવાનું મુશ્કેલ હતું. પ્રવાસીઓ ઘણાં હતાં, છતાં ગિરદી જેવું લાગતું ન હતું. થોડી થોડી વારે થોડા પ્રવાસીઓ ખેતરમાંથી બહાર આવતા, તો બીજા નવા આવેલા ટોપલીઓ લઈને ખેતરમાં દાખલ થતા હતા.
ભારતીય ગીતો ગાતાં ગાતાં મેં પણ સ્ટ્રોબેરી વગેરે થોડાંક ફળ વીણી” લીધાં. વજન કરાવી પૈસા આપી ફળ ખાવાનું ચાલુ કર્યું તો સ્વાદમાં તે એકદમ મધુર જણાયાં.
સમય થયો એટલે અમારી ટૂરનાં બધાં પ્રવાસીઓ બસમાં આવી પહોંચ્યાં. દરેકના હાથમાં જાતજાતનાં ફળનાં પૅકેટ હતાં. બસમાં પણ બધાં ફળ ખાતાં હતાં. અમારી બસ પડી. ડ્રાઇવરે કહ્યું, “ગીત ગાવાની મારી વાત મજાક નથી એની હવે તમને ખાતરી થઈ ને ?”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org