________________
ગાતાં ફળ
ન્યૂઝીલેન્ડમાં એના પાટનગર ઓકલેન્ડથી હું રોટોફુવા જતો હતો. રોટોવા એ જવાળામુખી શહેર છે. જવાળામુખી શાંત થઈ ગયા પછી ત્યાં વસેલા આ શહેરમાં હજુ પણ થોડી થોડી મિનિટે કોઈ કોઈ જગ્યાએ જ્યારે અચાનક ગેસ અને પાણીના ફુવારા ફૂટી નીકળે છે ત્યારે જાણે કોઈ મશીનગન ફૂટતી હોય તેવા અવાજ આવે છે. ગંધકવાળા ગરમ પાણીના તરણહોજ માટે ત્યાંની ઘણી હોટેલો સુવિખ્યાત છે.
એક ટૂરિસ્ટ કંપનીની રોટોવા માટેની ટૂરમાં હું જોડાયો હતો. બસમાં બેઠો ત્યારે જાણ્યું કે અમારો ડ્રાઇવર જ અમારા ગાઇડ તરીકે કામ કરવાનો હતો. વિદેશોમાં કેટલેક સ્થળે કરકસર તરીકે પ્રાઇવર અને ગાઈડનું કામ એક જ વ્યક્તિને સોંપાય છે. ડ્રાઇવરે અમારા દરેકનાં નામ પૂછયાં અને કયા ક્યા દેશમાંથી અને કયા કયા શહેરમાંથી અમે આવીએ છીએ તે પણ જાણી લીધું.
- અમારી બસ ચાલી. ડ્રાઇવરે પોતાના મોઢા પાસે રાખેલ માઈકમાંથી બોલવાનું શરૂ કર્યું. તે રસ્તા પર નજર રાખતો જાય અને પોતાની સામે રાખેલા અરીસામાંથી અમારાં બધાની સામે પણ જોતો જાય. એની યાદશક્તિ ઘણી સારી હતી. પોતાની વાત દરમિયાન વચ્ચે વચ્ચે પ્રવાસીઓને એમનાં નામ દઈ બોલાવતો જાય અને એ પ્રવાસી એની વાત બરાબર સાંભળે છે કે નહિ તે અરીસામાંથી નિહાળતો જાય. એની બોલવાની ઢબ પરથી અમને - લાગ્યું કે તે સ્વભાવે પણ વાતોડિયો અને મળતાવડો છે. તે ક્યારેક રમૂજ કરતો. અમારા પ્રશ્નોના જવાબ તે બહુ સંતોષકારક રીતે આપતો. ગાઈડ તરીકે તે પોતાના વિષયની જાણકારી પણ સારી ધરાવતો હતો.
ઓકલેન્ડ છોડી અમે ઠીક ઠીક દૂર નીકળી ગયાં. આસપાસના પ્રદેશ વિશે સમજાવતાં સમજાવતાં ડ્રાઇવરે અચાનક મને પ્રશ્ન કર્યો : “ડૉ. શાહ, બોમ્બે છોડ્યાને તમને કેટલા દિવસ થયા ?”
“લગભગ એક મહિનો,” મેં કહ્યું. ડ્રાઇવરે હું મુંબઈથી આવું છું તે યાદ રાખી લીધું હતું તે જાણીને મને આનંદ થયો.
તો તમને બૉમ્બે યાદ નથી આવતું ?”
પા-૨
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
- WWW.jainelibrary.org
