________________
૧૬
પાસપોર્ટની પાંખે હતી તેમાં અમે ગોઠવાયાં.
પેલા પારસી મિકેનિકનો આભાર માની અમે વિદાય લીધી. અમારી ગાડીને ઊંચકીને પૂર ઝડપે ટ્રક ચાલી. ટ્રકની ઝડપ વધારે હતી. રસ્તો સાફ હતો. ધાર્યા કરતાં પણ વહેલાં અમે માન્ચેસ્ટર પહોંચી ગયાં. જે સમય ગાડીને કારણે રસ્તામાં બગડ્યો તે સમયે ટ્રકની ઝડપને કારણે બચી ગયો.
જ્યાં અમારે પહોંચવાનું હતું ત્યાં અમારી ગાડી યંત્ર વડે નીચે ઉતારી ટ્રકવાળો તરત વિદાય થયો. મેં અભયભાઈને પૂછ્યું, “આ કામ માટે ટ્રકવાળાને ખર્ચના પૈસા નહિ આપવાના ?”
“ના, ઓટોમોબાઇલ એસોસિએશનના આપણે સભ્ય હોઈએ તો આ બધી સેવા આપવા તેઓ બંધાયેલા છે. તમે જોયું ને કે ટૂકવાળો બક્ષિસ માટે પણ ઊભો રહ્યો નથી. અહીં એવી પ્રથા જ નથી.”
અમારી ગાડી ટ્રકમાંથી નીચે ઊતરી એટલામાં અભયભાઈના મિત્ર અમારું સ્વાગત કરવા ઘરની બહાર આવી પહોંચ્યા હતા. ગાડીએ તકલીફ આપી તેની વાત થઈ. અભયભાઈએ કહ્યું, “હું મારી ગાડી લાવતો હતો, પરંતુ મને થયું કે એના કરતાં ડૉક્ટર પટેલની નવી ગાડી લઈ લઉં. પરંતુ આ નવી ગાડીએ તો ઊલટાની અમને તકલીફ આપી.”
અરે આ ડૉક્ટર પટેલની ગાડી છે ? આ તો મેં વાપરી છે. એમાં એક ખામી છે. એટલે શહેરમાં નહિ પણ કોઈ કોઈ વખત હાઈવે પર સ્પીડ મૂકતાં એ બંધ પડી જાય છે. એ માટે “ચોક' આપવાની જરૂર છે.” એમ કહીને એમણે તરત ગાડીમાં બેસીને ચોકની સ્વિચ ખેંચીને ગાડી સ્ટાર્ટ કરી. તરત ચાલુ થઈ ગઈ. ગાડીમાં ખામી નજીવી હતી, પરંતુ પોતીકી હતી, જે અમારી કે મિકેનિકની નજરે નહોતી આવી.
માન્ચેસ્ટરમાં વ્યાખ્યાન માટે અમે મોડાં પડ્યાં નહોતાં. પાંચેક મિનિટ વહેલાં પહોંચ્યાં હતાં. શ્રોતાઓ આવી ગયા હતા. પરંતુ વ્યાખ્યાન સમયસર ચાલુ ન થયું, કારણ કે હૉલ ખોલનાર કૅર-ટેકર રવિવારની રજાને કારણે હૉલની ચાવી અને હોલ ખોલવાની જવાબદારી એના બીજા એક મિત્રને સોંપીને ક્લબમાં રમવા ચાલ્યો ગયો હતો. એ મિત્રનો પત્તો મેળવી હૉલ ખોલવા માટે એને લઈ આવવામાં પોણો કલાક વીતી ગયો.
ખૂબ ચોકસાઈ અને ચીવટવાળા દેશોમાં પણ ક્યારેક આવી ગફલત થતી હોય છે.
વિલંબ અને અવિલંબ માટેનાં કારણો હંમેશાં એકસરખાં નથી હોતાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org