________________
લંડનથી માન્ચેસ્ટર
૧૫ - મને તેમની વાત આશ્વાસનરૂપ લાગી. અમને ઊભાં રાખી તેઓ થોડે દૂર ટેલિફોનનો થાંભલો હતો ત્યાં ટેલિફોન કરવા ગયા. ઇંગ્લેન્ડમાં (યુરોપ, અમેરિકામાં પણ) ઘણે સ્થળે હાઈવે ઉપર ટેલિફોન માટે થોડે થોડે અંતરે સગવડ રાખવામાં આવી હોય છે. અભયભાઈ ટેલિફોન કરીને અમારી કાર સુધી ચાલતા પાછા ફર્યા. ત્યાં થોડી વારમાં સાયરન વગાડતી એક મોટરકાર અમારી પાસે આવીને ઊભી રહી. અંદરથી એક માણસ ઓજારો સાથે ઊતર્યો. તે મિકેનિક હતો. તેણે પૂછ્યું, “કેમ શું છે ?” .
તેને ગુજરાતીમાં બોલતો સાંભળી અમને આશ્ચર્ય થયું. પૂછતાં ખબર પડી કે અંગ્રેજ જેવો લાગતો તે મિકેનિક તો પારસી સજ્જન હતો. લંડનમાં રહેતો હતો. ગુજરાતી બોલવાનો તેને ઘરમાં હજુ પણ મહાવરો હતો. અમારા ચહેરા અને પહેરવેશ જોઈ તે સમજી ગયો કે અમે ગુજરાતી છીએ.
મેં અભયભાઈને કહ્યું, “આટલી બધી ઝડપથી કેવી રીતે કામ થયું ? મને તો બહુ નવાઈ લગે છે.” તેમણે કહ્યું, “અહીં ટેલિફોન કરવા માટે નંબર પણ ફેરવવાનો નહિ. હાઈવે પરના ટેલિફોન પરથી રિસીવર ઉપાડીએ એટલે તરત કન્ટ્રોલરૂમવાળાને ખબર પડે કે કઈ જગ્યાએથી આપણે ફોન કરીએ છીએ. આપણી મુશ્કેલી અને કારનો નંબર જણાવીએ એટલે તરત તેઓ વાયરલેસથી રસ્તામાં ફરતી રખેવાળ મોટરોને સંદેશો આપે, એટલે આપણી સૌથી વધુ નજીક જે મોટર કે ટ્રક હોય તે તરત આપણી પાસે આવી પહોચે.”
મિકેનિકે ઘણી માથાકૂટ કરી પરંતુ ગાડી કેમે કરી ચાલે નહિ. એણે અભયભાઈને કેટલાક પ્રશ્નો કર્યા, પણ અભયભાઈએ કહ્યું, “આ તો મારા મિત્રની ગાડી છે અને આજે પહેલી જ વાર હું વાપરું છું.”
મિકેનિકે કહ્યું, “ગાડી ગેરેજમાં લઈ જવી પડશે. ચાલશે નહિ.” આ વાતથી હું વધુ વિમાસણમાં પડ્યો. પરંતુ અભયભાઈ સ્વસ્થ હતા. એમણે મિકેનિકને કહ્યું, “તો પછી તમે તરત ટોઇંગ ટ્રક બોલાવી આપો. અમારે માન્ચેસ્ટર લેક્ટર માટે સમયસર પહોંચવાનું છે.”
- મિકેનિકે પોતાની ગાડીમાં જઈ વાયરલેસથી સંદેશો મોકલ્યો. દસેક મિનિટમાં એક મોટી ટ્રક સાયરન વગાડતી અમારી પાસે આવીને ઊભી રહી. ડ્રાઇવરે ટ્રકનું પાછલું પટિયું ઢાળી લીધું. પછી ઓટોમેટિક યંત્ર વડે અમારી ગાડીને સાંકળ વડે ખેંચીને તેણે ટ્રક ઉપર ચઢાવી દીધી. મારો બટન દબાવવાથી પાંચેક મિનિટમાં આ બધું કામ પતી ગયું. ટ્રકમાં આગળ ડ્રાઇવર પાસે બે હારમાં દસબાર માણસોને બેસવા માટે ગાદીવાળી સરસ બેઠક
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org