________________
ઉT વેઈટરનું વાત્સલ્ય
ઈ. સ. ૧૯૭૧માં પેરિસથી હું ફ્રેન્કફર્ટ જતો હતો. ત્યાં એક રાત રોકવાનો હતો. એર ઇન્ડિયા તરફથી “લે-ઓવર' મળ્યો હતો. ચોવીસ કલાકમાં પોતાની બીજી ફલાઇટ ન હોય અથવા અમુક માઈલનો પ્રવાસ થયો હોય તો ઍર કંપનીઓ પોતાના ખર્ચે મુસાફરોને હોટેલમાં રાખે છે. એને “લે-ઓવર' કહેવામાં આવે છે.
પેરિસથી અમારું વિમાન મોડું ઊપડ્યું. ફ્રેન્કફર્ટ પહોંચીને ઍર ઇન્ડિયાના કાઉન્ટર ઉપર ગયે, ત્યારે કાઉન્ટર બંધ થઈ ગયું હતું. હવે મારે ક્યાં જવું ? કઈ હોટેલમાં મારા વ્યવસ્થા કરી હશે તે તો ખબર નહોતી. ઍરપૉર્ટથી હોટેલ સુધી જવાની વ્યવસ્થા પણ એર ઇન્ડિયાએ કરવાની હતી. મેં આસપાસના બીજી કંપનીના કાઉન્ટર ઉપર જઈને પૂછ્યું તો ટૂંકો જવાબ મળ્યો : “એ કાઉન્ટર બંધ છે.” મેં વિમાસણમાં આમતેમ આંટા માર્યા, પણ કંઈ સૂઝ પડી નહિ.
ભારતમાંથી પ્રવાસીઓને ત્યારે નજીવું વિદેશી ચલણ અપાતું. મારી પાસે જાતે હોટેલમાં જઈ રહેવા પૈસા ન હતા. એટલે આખી રાત મારે ઍરપૉર્ટ પર પડ્યા રહેવું પડે એવી સ્થિતિ થઈ. મને થયું કે “લાવ, બીજા કાઉન્ટર ઉપર જઈને મારી વાત સમજાવું.” હું જે ફલાઇટમાં આવ્યો હતો તે એર ફ્રાન્સના કાઉન્ટર ઉપર જઈને મારી વાત કરી. કર્મચારીએ કહ્યું, “એર ઇન્ડિયાના કર્મચારીઓને પોતાનો કંઈ સંદેશો આપવો હોય તો લુફથાન્ઝાના કાઉન્ટરને આપીને જાય છે. તમે ત્યાં પૂછો, કદાચ તમારે માટે કોઈ સંદેશો હોય.” હું લુફાન્ઝાના કાઉન્ટર પર ગયો. મારી વાત કરી. કર્મચારીએ કહ્યું : “માફ કરજો, અમારી પાસે કોઈ સંદેશો નથી.” હું પાછો ફરતો હતો ત્યાં એને કંઈક વિચાર આવ્યો હોય તેમ મને કહ્યું, “ઊભા રહો, હું તપાસ કરું, કારણ કે હું ફરજ ઉપર થોડી વાર પહેલાં જ આવ્યો છું.”
તે તપાસ કરવા ઑફિસની અંદર ગયો. ત્યાં અંદરથી એક યુવતી આવી. એણે કહ્યું, “હા, તમારા માટે સંદેશો છે, એર ઇન્ડિયાના કર્મચારીએ તમારી ઘણી રાહ જોઈ, પણ તમારું વિમાન મોડું હતું એટલે એ ગયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org