________________
૨૦૨
પાસપોર્ટની પાંખે વધારે) કહેવાય, પરંતુ તે સિવાય બીજો કોઈ રસ્તો ન હતો. અમે રિસેપ્શનિસ્ટને અમારે માટે ટેક્સી નક્કી કરી આપવા જણાવ્યું. રિસેપ્શનિસ્ટ કહ્યું, “ભલે, સવારે સમયસર તમારે માટે ટેક્સી આવી જશે અને તમારે પાંત્રીસ હજાર પેસો આપવાના રહેશે.”
અમારે સવારે પાંચ વાગે રૂમમાંથી નીચે ઊતરવાનું હતું. ચાર વાગે ટેલિફોનની ઘંટડી વાગી. રિસેપ્શનિસ્ટે કહ્યું, “તમારે માટે ટેક્સી તૈયાર છે.”
પણ અમારે તો પાંચ વાગે નીકળવાનું છે. હજુ અમે તૈયાર પણ થયાં નથી.” મેં કહ્યું.
“હા, પણ ટેક્સી વહેલી આવી ગઈ છે. તમે નહિ જાઓ તો બીજા કોઈ ટેક્સી લઈ જશે.”
“એમ કેમ ચાલે ? અમે પહેલેથી પાંચ વાગ્યાનું કહેલું છે.” “ભલે, પણ તમે બને તેટલાં જલદી નીચે આવી જાઓ.”
જલદી જલદી તૈયાર થઈ અમે નીચે ઊતર્યો. અમારો સામાન ટેક્સીમાં મુકાયો. ટૅક્સી-ડ્રાઈવર સારું ઇંગ્લિશ બોલતો હતો. તે વાતોડિયો અને બોલવામાં મીઠો હતો. અમને ઝટપટ બેસાડી તરત ટેક્સી હંકારી.
બોનોઝ આઇરિસમાં ન્યૂયોર્કની જેમ આડા અને ઊભા રસ્તાઓ - સ્ટ્રીટ એવેન્યુ - હારબંધ આવે. એટલે જરા જરા વારે સિગ્નલ આવ્યા કરે અને ટેક્સી ઊભી રહે. એક પછી એક એમ ઘણા બધા સિગ્નલ વટાવ્યા પછી અમે સળંગ મોટા રસ્તે આવ્યા અને એરપોર્ટ પહોંચ્યાં. સામાન ઉતારીને ટેક્સીવાળાને અમે પાંત્રીસ હજાર પેસો આપ્યા તો તેણે લેવાની ના પાડી. તેણે કહ્યું, “મારે પિસ્તાલીસ હજાર પેસો લેવાના છે.” અમને નવાઈ લાગી. અમે કહ્યું, “એમ કેમ ? અમે હોટેલમાં પાંત્રીસ હજાર પેસોમાં ટેક્સી બુક કરાવી છે.”
“તું હું કાંઈ ન જાણું, હું તો પિસ્તાલીસ હજાર પેસો જ લઈશ. એ મારો દર છે.” ડ્રાઇવરે મિજાજથી કહ્યું.
“તો પછી હોટેલમાં પાંત્રીસ હજાર પૈસો કેમ કહેવામાં આવ્યા ? અમે બરાબર તપાસ કરીને આ રકમ રિસેપ્શનિસ્ટ સાથે નક્કી કરેલી છે.”
“પણ રિસેપ્શનિસ્ટે મને કોઈ સૂચના આપી નથી.” “ચાલો આપણે ફોન કરીને રિસેપ્શનિસ્ટ સાથે નક્કી કરી લઈએ.”
“મને ફોન કરવાની ફુરસદ નથી. તમે મારો કીમતી ટાઈમ બગાડી રહ્યા છો.” ટેક્સીવાળો ઇરાદાપૂર્વક ચિડાયો. ઘાંટા પાડીને બોલવા લાગ્યો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org