________________
5 વિષાદ અને ઉલ્લાસ
આર્જેન્ટિનાના પાટનગર બોનોઝ આઇરિસ(Buenos Aires-નો ત્યાંના લોકો આ પ્રમાણે ઉચ્ચાર કરે છે)માં સિટી હોટેલમાં હું મારાં પત્ની ઊતર્યા હતાં. ત્યાંથી ચિલીના પાટનગર સાનતિયાગો થઈને પેરુના પાટનગર લિમાં અમે જવાનાં હતાં. એરો પેરુ કંપનીની ફલાઇટ અમે લીધી હતી. અમારું વિમાન સવારે સાત વાગે ઊપડવાનું હતું. ઍરપૉર્ટ સુધીનો રસ્તો ઠીક ઠીક લાંબો હતો, એટલે સવારે પાંચ વાગે અમારે નીકળવાનું હતું. હોટેલમાં રાતના અમે અમારું બિલ ચૂકવી દીધું, અને રિસેપ્શનિસ્ટને પૂછીને એરપોર્ટ જવા માટે શી શી સગવડ મળે છે તેની તપાસ કરી લીધી.
આર્જેન્ટિનામાં લશ્કરી શાસનને કારણે ફુગાવો ઘણો જ છે. એને લીધે તમામ વસ્તુઓ મોંઘી થતી જાય છે. ત્યાં કેટલાક લોકોને મજાકમાં એમ કહેતા સાંભળ્યા હતા કે જે ભાવ સવારે હોય તે સાંજે ન હોય અને જે સાંજે હોય તે સવારે ન હોય – ભાવો એટલી ઝડપથી વધી ગયા હોય ! યુનાઈટેડ સ્ટેટ્સ કરતાં આર્જેન્ટિના ત્યારે ત્રણ કે ચાર ગણું મોવું લાગે. એક કપ કૉફી પીવાના, આપણા લગભગ બારેક રૂપિયા થાય. ઍરપોર્ટ ઉપર તો કોફી તેથી પણ મોંઘી મળે. એક કપ ગરમ કોફી પીવાના સત્તર રૂપિયા ચૂકવતાં ધ્રુજારી છૂટે.
ઍરપોર્ટ પહોંચવા માટે ઍર ટર્મિનલની જો બસ મળતી હોય તો બસમાં જવાની અમારી ઇચ્છા હતી, જેથી દસ હજાર પેસો (Peso - આર્જેન્ટિનાનું નાણું - ત્યારનો દર હતો એક રૂપિયો બરાબર ૧૩૦ પેસો)માં એરપોર્ટ પહોંચી જવાય. પરંતુ હોટેલના રિસેપ્શનિસ્ટે અમને કહ્યું, “એટલી વહેલી સવારે તમને બસ નહીં મળે. મીટરવાળી ટેક્સીમાં એરપોર્ટ જવાના લગભગ એકવીસ હજાર પેસો થાય. પરંતુ વહેલી સવારે મીટરથી કોઈ ટેક્સી આવતી નથી, માટે તમારે ખાનગી ટેક્સી સાથે ઉચ્ચક નક્કી કરીને જવાનું
રિસેપ્શનિસ્ટે કહ્યા પ્રમાણે એ રકમ પાંત્રીસ હજાર પેસો(લગભગ ૨૭૦ રૂપિયા)ની હતી ! આ ટેક્સીભાડું ઘણું વધારે (ભારત કરતાં દસ ગણું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
