________________
કોરિયન લેખકો
રિઓ-ડિ-જાનેરોમાં પી.ઈ.એન. ઈન્ટરનેશનલ કોંગ્રેસના પ્રતિનિધિઓ માટે બ્રાઝિલની પી.ઈ.એન.ની ઑફિસ તરફથી નગરદર્શનનો કાર્યક્રમ યોજાયો હતો. એમાં તેઓ અમને બૉટેનિકલ ગાર્ડન, શુગર લોફ માઉન્ટેન વગેરે સ્થળો બતાવવાનાં હતાં. હું અને મારાં પત્ની તેમાં જોડાયાં હતાં.
સવારે બરાબર સાડા-આઠ વાગે હોટેલ ગ્લોરિયા પાસેથી અમારી બસ ઊપડી. અમારી બસમાં અંગ્રેજી ભાષા બોલનારા પ્રતિનિધિઓને લેવામાં આવ્યા હતા. એમાં ઇંગ્લેન્ડ, અમેરિકા, જાપાન, કોરિયા, તાઇવાન, હોંગકોંગ, ફિલિપાઈન્સ વગેરે દેશના પ્રતિનિધિઓ હતા. ફ્રેન્ચ, જર્મન અને સ્પેનિશ ભાષા બોલનાર પ્રતિનિધિઓ માટે બીજી બસની વ્યવસ્થા હતી.
અમારું સ્વાગત કરતાં અમારા ગાઇડે કહ્યું, “સમયનું ચુસ્ત પાલન કરવાની તમને બધાને મારી આગ્રહભરી વિનંતી છે કે જેથી નગરદર્શનનો આપણો કાર્યક્રમ બરાબર સમયસર થઈ શકે. દરેક સ્થળેથી બસ નિશ્ચિત સમયે ઊપડી જશે. તમારે મોડું થાય તો તે પછીના સ્થળે ટેક્સી કરીને આવી પહોંચવું. કોઈ પણ સ્થળે તમને આપેલા સમય કરતાં બસ વધુ સમય થોભશે નહિ.”
યુરોપ અને અમેરિકાના લોકો જોવાનું થોડું જતું કરીને પણ સમયની બાબતમાં બહુ નિયમિત રહેતા હોય છે. આવા સામૂહિક કાર્યક્રમમાં દરેક વખતે જો કોઈક ને કોઈક મોડું કર્યા કરે તો કાર્યક્રમ નિયત ક્રમ પ્રમાણે પાર પાડી શકાય નહિ.
અમારી બસ ઊપડી. બસમાં બધાં લેખક-લેખિકાઓ પરસ્પર વાતચીત કરી રહ્યાં હતાં, પરંતુ અમારી ડાબી બાજુની સીટ ઉપર બેઠેલા બે યુવાન કોરિયન લેખકો બસ ચાલતાં જ ઝોકાં ખાવા લાગ્યા. કેટલાક લોકોને ચાલુ ટ્રેનમાં કે બસમાં ઝોકાં આવતાં હોય છે તે આપણે જાણીએ છીએ. પરંતુ થોડી વાર પછી જે રીતે એ બંને લેખકો ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયા એ પરથી અમને લાગ્યું કે કદાચ તેમને આગલી રાતનો ઉજાગરો હશે. તેઓ એકબીજાના ખભા ઉપર માથું નાખીને નસકોરાં બોલાવવા લાગ્યા, તેથી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
