________________
૧૫૪
પાસપોર્ટની પાંખે ટ્રેન બરાબર સમયસર પહોંચી. ઍરપોર્ટની બસમાં જુદા જુદા ટર્મિનલના ઉતારુઓની અવરજવરને લીધે બસમાં ધાર્યા કરતાં લગભગ દસ મિનિટ વધારે લાગી. અમારા ટર્મિનલમાં પહોંચીને તરત પાન-અમેરિકનના કાઉન્ટર ઉપર અમે ગયાં. ત્યાં કર્મચારીએ કહ્યું, “માફ કરજો, વિમાન ઊપડવાની તૈયારીમાં છે અને કાઉન્ટર બંધ થંઈ ગયું છે.”
અમે મૂંઝવણમાં તો હતો જ. આશા છોડી દીધી હતી, એટલે વધારે મૂંઝવણનું કારણ ન હતું. પરંતુ એક વિચાર સૂઝયો. મેં કસ્ટમ્સના ફરજ પરના ઑફિસરને કહ્યું, “અમારી ફલાઈટ માટેનું કાઉન્ટર બંધ થઈ ગયું છે. પરંતુ અમે અમારો સામાન શિકાગોથી આપી દીધો છે. તો અમારે માટે કોઈ શક્યતા છે ?”
અમારી ટિકિટ જોઈ ઑફિસરે કહ્યું, “ઓહ, એમ વાત છે ? તો તમારે કાઉન્ટર પર જવાની કંઈ જ જરૂર નથી. તમે સીધા કસ્ટમ્સની અંદર જઈને બોર્ડિંગ ઓફિસરને મળો. જો તે કંઈ કરી શકે તો જુદી વાત છે.”
અમે કસ્ટમ્સમાં દાખલ થયાં. અમારી ફલાઈટ માટેની બૉર્ડિંગ ઓફિસર યુવતીને અમે મળ્યાં, એણે કહ્યું, “બધા ઉતારુઓ બેસી ગયા છે અને તેમની ગણતરી થઈ રહી છે. તે પૂરી થતાં એક-બે મિનિટમાં જ દરવાજો બંધ થશે અને વિમાન ઊપડશે. વળી ઇકોનોમી ક્લાસની તમારી બેઠક બીજાને અપાઈ ગઈ છે. એટલે ક્ષમા કરજો, હવે કશું થઈ શકે તેમ નથી.” ' કહ્યું, “અમારો સામાન આ જ પ્લેનમાં જઈ રહ્યો છે. વળી યુનાઇટેડ ઍરલાઇન્સે કહ્યું કે અમે ક્લિપર ક્લાસ(ઇકોનોમી અને ફસ્ટ વચ્ચેના કલાસ)માં પણ બેસી શકીએ છીએ.”
અમારી ટિકિટ ફરીથી ઝીણવટપૂર્વક જોઈ તથા બેઠકોના ચાર્ટમાં જોઈ ઑફિસર યુવતીએ કહ્યું, “ઓહ, યુ આર લકી. ક્લિપર ક્લાસમાં બે બેઠક ખાલી છે. દોડો મારી સાથે.”
અમારા બૉર્ડિંગ કાર્ડ સાથે ઑફિસર યુવતી અમને વિમાનમાં લઈ ગઈ. ઉતારુઓની ગણતરી કરનારને કહ્યું, ટૂ મોર પેસેન્જર્સ ફૉર બૉમ્બે.”
અમે અમારી બેઠકમાં બેઠાં. નિરાંતનો લાંબો શ્વાસ લીધો. વિમાનનો દરવાજો બંધ થયો.
અમારું વિમાન લંડન અને ફ્રેન્કફર્ટ થઈને મુંબઈ આવવા માટે ઊપડ્યું.
અમારી ખરી કસોટી થઈ, પરંતુ વિમાન ચૂક્યાં નહિ એટલે એના અત્યાનંદમાં બધું વીસરી ઝટ ઝટ મુંબઈ ઘરે પહોંચવાનાં સ્વપ્નમાં ગરકાવ થઈ ગયાં.
| વિદેશપ્રવાસમાં સમયાન્તરની જરાક સરતચૂકને કારણે કેવી અચાનક મૂંઝવણભરી પરિસ્થિતિ ઊભી થાય છે !
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org